Kentimin en sıcak iklimlerini armağan getirdim sana,güneşle ısıtılmış içine sadece mutluluk serpiştirilmiş güzel zamanları. Ama dur!şimdi açma ben gitmeliyim önce…
Karanlık bir gece,boş sokaklar,biz korkusuz iki kişi sakin adımlarla geçilen boş caddeler ve…
-işte orası gördüm!
Sadece adını ve haritadaki yerini bildiğim o yabancı kentin tam otasındaydık,iki kişiydik suskunduk.Otobüs camından uyuma numarasıyla karanlığın gözlerimden geçişini izledim yol boyu ve durmaksızın konuştum kendimle,kavga ettim,ağladım,barıştım… Hayatımın ikinci yarısında ayağımdaydı yaşanacaklar ve biliyordum nereye vurursam oraya koşacaktım onunla beraber.
Kocaman ışıklı bir mermer duvarda gördüm adını,yaşanacaklardan habersiz baktık birbirimize ve gülümsedik tanışmıştık o an ve biliyorduk ikimizde, birbirimize kocaman bir yaşam armağan ettiğimizi. Sen kocaman bir bedendin yanımda ve kollarındaydım ben.

-işte orası gördüm!

Güneşle ilk kez gördük birbirimizin gözlerini,sen hoş geldin dedin, ben gülümsedim sana,mutluydum ilk kez içimin kuşları havalanıyordu, yeni tanıştığım ama yıllardır sıcaklığıyla konuştuğum,uzaklığına kendimi alıştırarak hep beraber yaşadığım o deniz kokan,yosun kokan hayat kokan kentimin göklerine…
Sen geçen zamanımın en mavi zamanlarını bana cömertçe sunan kent,biliyorum unutmadık birbirimizin kollarında ağladığımız hüzün akşamlarını.
Ve ben unutmadım ayrılık akşamında gitme diye yalvarışlarını,beni bırakmamak için ağlayışlarını.Kentim biz birbirimizi çok sevdik.Şimdi başındayız yine herşeyin, tanışmadığımız zamanlarda,birbirimize gülümsediğimiz o ilk an gibi…
Bir gün sesiz çalıp kapını ben geldim diyeceğim ve sen kollarını kocaman özlemlerle sarıp boynuma,kırgınlığını,seni terk edişimi unutarak ‘hoş geldin’ diyeceksin .Ben susacağım ve sadece gülümseyeceğim sana.