Uyanıyorum yeni bir başlangıca.
Tüm kirlerimin tozlarını alıp
Ayırıyorum
Aklara, karalara...
Karanlığın ok yağmuruna tutuluyorum
Silindikçe yarası acıyor diye.

Bırakmalı
Kirliler kirli kalmalı
Temizler ayrılmalı..
Yo, hayır
Temizleri kirlilerin arasına bırakmalı
Onlar karanlıkların koyuluğunu hafifletmeli...

Silkiniyorum sabah mahmurluğuyla
Gönlümün çapaklarını silip
Yıkanıyorum buz gibi suyla.
Karanlık yanım üşüyor, aklarım ferahlamada...

Yıkanmalı,
Yıkanabilmeli en karanlık anlarda
Korkmamalı
Üşümekten ve hasta olmaktan
Ya da sarınıp bir çarşafa
Beklemeli hastalığın gelmesini ve gitmesini hastalık hastalığında...

Kalkıyorum
Yeni adım atan bir bebek edasıyla
Sendeliyorum önce
Sonra
Bir adım, bir adım daha derken
Yürümeye koyuluyorum inatla.

İnsanoğluyum
Hayata uyur, uyanırım elbet sonsuzluğa.
Ve gün gelip “gün” olur
Silkinir kalkarım ışığa
Yürürüm
Karanlıkla inat, karanlığın akına...