Lordum,
bugün size yazdığım bu ikinci mektup…

Sanki saatler geçince herşeyi unutmuş gibiyim. Aklımın; devamlı size yazmam konusunda zoru ve sizi de buna oturtacağı şeklinde iddiası var gibi…

Hoşuma da gitmeye başladı...
Aslında size hitap şeklimi biraz olsun yumuşatmak istiyorum sevgilim.
Böyle daha da netleşiyor gibiyim…

Aşkımız… Büyüyünce de büyüğüm kalacak...

Siz burada olmasanız da; su içerken, kapıyı açarken, kum saatini atarken, piyanoya her dokunuşumda tuşların seferiyle ne kadar dehşett hayaller içerdiğini düşünürken ve ona açılırken (bu aşkın da en çok ona yelkenleri fora !) , havlumu yanlışlıkla buzlukta ararken, gözlerime sizin gibi bir canlıyı henüz yaklaştırmadığımı düşünürken, '50 model bikinim ile koridorlarda dolaşırken, Floransa’dan getirdiğim şampuanım da henüz bitmediğinden ve hatta bitene kadar görüşebilme ihtimalimizin de olabilme heyecanından, sadece 7 hafta olarak düşünmezsem; bütün bunların 2 dolunay ağrısı sonra geçeceğinden, bertaraf seni, evet, cok özledim. Hatta sayıklıyorum ;)

Yıllar önce okuduğum birkaç kitabı okuyorum şu sıralar… En önemli yerlerinde de bırakıyorum, 2–3 saat yanlarına gitmiyorum, en heyecanli kısmini gereksiz şeylerle geciktiriyorum, hani çünkü daha güzel yığılıyorum yatağa...
Mesela bu gece kendi hayatım için yığılabilir miyim diye düşündüm…
Off tamam düşünmedim, ama şimdi yazarken x yerine y göndermişim, fark eder mi, her ikisinin de bulunacağı aşikâr.

Ama kim nereden bilsin Aşkım, bizim sözleşmemiz olmadı ki!
Bizi birbirimizden mi koruyacakmış o notikalar... ?
Gerek duyulmadı tabi, “eskici değil ya, aşk bu” diye! Peki bu…

Tek eşlilikten mi hoşlanırsın, bebeğim derkenki halin kadar büyük bir adam mısın, sinirlenince en fazla neler yaparsın, çok bağırmaz mısın, bana her aksam hikâyeni anlatır mısın, Çerapunçi nerede bilir misin? ?
Ellerin kolların bağlı olsa da sana ulaşacağımı bilir misin, peki bekler misin, körler ülkesine tek gözlü kral aransa gider misin, hayallerinde benimle kahvaltı yapar mısın, sinekleri anlar mısın başından mı savarsın… ?
Yalnızlık peki; istasyonlarda mı, her kapı kapandığında mı, “içindedir” mi yoksa?
Ne kadar yalancısın,
Ne kadar da rahatsın… ?
Neşenin siniri misin, güle oynaya mı batarsın, acır mısın, ben uyandığımda hisseder misin, benimle brokolimin arasına girer misin, susmaz mısın?
Gerçekten ocağı silmeyi seviyor musun, peki neden “kargalar-cırcırlar-aslanlar”, neden “penguenler-hippopotamuslar-veleclaptorlar” değil?
Nükleer santrallerden bahseder misin, her söylediğinin bir önünde misin, yaşıyor musun? … Gibi gerinen ve gülen cümleler nerenin?

Ve aslında her gün,
yaşandığında,
bilinenler ile belirenler arasında a little aşk var.

Seni seviyorum.
Heyecanla ağzımdan kaçırmamak için güldüğüm ilk günü de hatırlıyorum
İkinci söylemek isteğimdeyse ona daha yakın duruyordun.

Kendisine iyi bakan bir sevgilin var sevgilim.
Kendine daha iyi bakman gerek.