Bırakıp gideceğinden korkardım en çok.Hiç bitmeyen, sürüp giden paranoyalar kemirirdi sonra beynimi.Kıskançlığın adını bile geçirmek istemezdim kafamdan.Öyle yorulurdum ki...Ani çıkışlar, anlık tepkiler gösterirdim bir de.Aşkın büyüklüğünden mi kendi problemli yüreğimden mi kaynaklandığını asla bilmediğim nöbetler geçirirdim.Sadece ben olayım isterdim.Bencilliğin sınrlarını zorlardım defalarca.kimse görmemeliydi seni, kimse bilmemeliydi adını.Yalnız benim olduum yerde benim duvarlarımın arkasında olmalıydın.Bensiz bir hiç olmalıydın sen.her nefesini benimle almalı bensiz 'eksik' değil 'yok' hissetmeliydin kendini.Sen de bilmemeliydin tanımamalıydın başkasını ve tanımak istememeliydin.Yetmeliydim sana.İnkar etmeliydim binlerce kez bencilliğimi.Sana 'git' diyebilmeliydim, 'hadi düşünme beni yol al' diyebilmeliydim.Ama sen gidememeliydin.Her gönderdiğimde seni geri dönmeliydin bana koşarak.Sarılmalıydık sonra sımsıkı.Ellerimi tutmamalıydın.Hayır...Ellerimiz birleştirmezdi bizi çünkü yüz ölçümü yetmezdi ellerimizin sevgimizi aktarmaya.Tüm bedeninle tutmalıydın beni hiç ayrılamamacasına.Saçlarında gezdirmeliydim ellerimi, dudaklarına dokunmalıydım.Öpüşmemeliydik biz.Diğer insanlara benzetmemeliydik ilişkimizi.'ilişki' bile dememeliydik adına.'paylaşım'dı bizimki daha çok.Ben seni seninle paylaşıyor olmalıydım.Kendimi düşünmeliydim sonuna kadar.Canını yakmalıydım.Ağlatmalıydım seni.Sonra gözyaşlarını silmeliydim yanaklarından.Gamzelerine dokunmalıydım öylece seyretmeliydim seni saatlerce.Konuşmamalıydık hiç.Susarak anlatmalıydık herşeyi birbirimize.Daha doğrusu sen anlatmalı ben dinlemeliydim.Dinledikçe daha fazla anlat demeliydim.Daha fazla anlat.Yormalıydım seni.Nefes nefese kalmalıydın ama bitmemeli, tükenmemeliydin.Müzik dinlememeliydik birlikte.Ben müzik dinlemeliydim sen benim müzik dinleyişimi dinlemeliydin.Sarhoş olmalıydık birlikte.Deliler gibi çığlık atmalıydık sokaklarda.Ayakta duramamalı, bir köşeye yığılıp kalmalıydık.'sabaha karşı'lar yaşamalıydık beraber.Havanın önce lacivert sonra mavi rengi almasını izlemeliydik.Ürpermeliydim, üşümeliydim ve sen ısıtmamalıydın beni.Engel olmalıydım sana.Bana sarıldığında sıcaklığının benim soğukluğum karşısında yitip gitmesinden korkardım çünkü.Sana yalanlar söylemeliydim bir de..Hiç sonu gelmeyen yalanlar söylemeli, benliğimi inkar etmeliydim.Ve sen yine de her seferinde inanmalıydın bana.Her yeni uydurduğum kişiliğe yenidn aşık olmalıydın.Rüyalar görmenden korkmalıydım.Başka insanlar gireblirdi rüyalarına ve seni uzaklaştırabilirlerdi benden uykunda bile olsa.İzin vermemeli miydim acaba uyumana?Ya da kendin uyumak istememeliydin beni seyretmeliydin uyurken ve bu seni dinlendirmeliydi.Yazılar yazmalıydın bana.Her cümlesinde benim adım geçmeliydi yazılarının.Alçak sesle okumalıydın bu yazıları bana.Sonra yırtıp atmalıydık onları.Kimseler görmemeliydi...Bütün delilleri yok etmeliydik sana ve bana dair her ne varsa.Gün ışığı görünce solardı yoksa bütün yaşadıklarımız.Sen ve ben olmalıydık 'biz'den sıyrılmalıydık aniden.Ben sana yine 'git' demeliydim.İçten bir şekilde 'bitsin artık' demeliydim.Sen yine de gidememeliydin....