ADINI SEN KOY
Mevlam güzelliğini yarattıklarına yansıtırmış,
Sen yarınlara uzanan hayallere benziyorsun…
Benliğinin özünde güzellikler var,
Yaz gününde esen rüzgarlarca senin varlığını önemsiyorum...
Mecnun bir görseydi güzelliğini,
Leyla’sı sen olurdun onun
Ya da aslında Leyla’ya hiç bakmazdı
Kirpiklerini ok edermiş ya sevgililer kızınca
Sitemini duymasaydı gönül, bil ki sana akmazdı…
Güzelsin ki, on binlerce şaire ilham,
Tutacağım elini “yarınlara koşacağım seninle” diye,
Yokluğun gurbet aşığına, varlığın sılam,
Gülüşün Rabbimden arz’a hediye!
Koştukça yakınlaşır uzak, gittikçe döner yola,
Sevdikçe çıldırır insan, kavuştukça aşık olur, sevdalısına…
Besliyor derler ya özlem sevgiyi,
Sana sarılınca varılır sevdalının has’ına…
Veysel boşuna söylemiş,
“Güzelliğin on para etmez” diye
Seni görseydi bin kez özür dilerdi
Onca aşık boşa yaşamış sevdayı
Sen olsaydın; yolları, senden sana giderdi…
Senden alınmış meleklerin ilhamı bence,
Seni sevmek sevdanın ihram’ı dince…
Kainat’ta ağlar, ahiret’te yokluğunu bilince,
Sen hedefsin, sen amaç,
Sen emelsin, sen hayat,
Sen dileksin, sen umut,
Kainat neş’eye boğulur sen azıcık gülünce…
Sıcacık ellerini uzat avuçlarıma,
Başını göm göğsüme, bırak kendini bana…
Bir kedi sıcaklığıyla dolaşsın parmaklarım saçlarında,
Koy ver kendini ve yaşa;
Ayıbı unut,
Unut günah’ı, yasağı
Eyvah’ı unut!
Kaybol benliğimde
Sokul saklan kucağımda
Kendini yaşa…
                         05/01/2007