İnsanlık tartılmaz teraziyle, kantarla
Sadakat evrende ilim, irfandır.
İtibar hayatın değer ölçüsü,
Güvense, yolcuya sığınılacak han’dır.

Sen bilmez idin sevdayı, aşkı
Sence nefes almaktı, hayatın şartı
Oysa ondan öte ne şartlar vardı
Onlara ulaşmak sence rüyadır.

Hayatı görürken yalnız, tek yerden
Sana ben baktırdım her pencereden
Adım oluşurken bir tek heceden
Bir harfi söylemek sence evla’dır.

Çok ararsın beni, köşe bucak dünyada
Bir bana tutunurdun güvenip de deryada
Sanırım tek misalim Eyyüp’tür bu sabırda
Bilmezsin yürekteki sevda, bela’dır

Şimdi hangi tartı tartar bilmem bu hafifliğin
Ne sadakatin kalmış, ne insanlığın
Sende anlamı yok, itimadın, güvenin
Nerde akşam olduysa, sana orası han’dır
25/05/2010 pazartesi