Bu gece son gözyaşımı döküp, attım içimden kirli hatıraları. Seni sorduklarında ‘sevmiyorum’ diyebileceğim kadar sevmiyorum ya seni; kime düşer bunun bedeli? Ben almam yük dolu bir kaybetmeyi, terk edilmeyi göze alamam. Affet; koyulamam kapı önüne.

Biri sırtını çevirmeliyse, bu ben olmalıyım. Vazgeçilen olmak yazılamaz alnıma.

Yetişemiyorum nefesime, kalbim benden hızlı son günlerde. Reçetesi 24 saate uzatılmış bir ömür tıkanıklığı bendeki. Sendeki duyarsızlık yaşımın yargısız infazı.

Aşkının askeri olup, tutmadım mı sanırsın nöbetini? Yollarının bekçisi olmadım mı sanırsın? Her yanan apartman ışığında, şaşkın ürkek karışımı kalkmadım mı koltuktan sanırsın? Yaptım, ben bu aşkı yüceltmek için her şeyi yaptım. Seni mutlu etmek için kendimi hiçe saydım.

Sebep sorma gidişimin ardı sıra. Kısa vaatlik aşk meltemi soğukluğuna direnerek geçti bizden. Tenimize dokundu bir süre, ısıttı içimizi.

Bitmesini istemediğim bir hikayenin noktasını attırıyorsun ya bana; sana söylenecek çok da şey yok aslında..