eğer diye başlayan cümlelerimi bir yenisini daha ekliyorum. Eğer yanımda kalabilseydin... Eğer yakışsaydık ikili bir şekilde dünyaya... Yakışıyorduk aslında.. bizi bilen birkaç malum dostlardan duyuyordum bu kelimeyi. SİZ ÇOK YAKIŞIYORSUNUZ!!!
Peki biz niye devam ettiremedik yakışıklılığımızı.. Edilgen ve tekil cümleler kurmaya başladık neden? Konuşmak mı zor geldi? Tutunamadık gibi... birbirimize...
eğer... fazla olmasaydık. Yani çok... yok yok sevdim ben. Bir onu bilirim. Neden bitmiş, engelleri aşamamışız, gurbet kalmışız sılam diye sarılırken.. Artık ilgilenmiyor beynim bunların hiçbiriyle!
şimdi sen nerelerdeysen... yani sen 'eğer'... Bana uzak mısın? hani eskiden uzakken bile yakınlığı vaad ediyordun tenime! Hani eskiden gülümserdin yüreğime! Sensiz geçebilecek maksimum lahza dilimini doldurdum... Gücüm kalmadı desem, mavi bir umudu avucuma getirsen... Çok mu istedim seni senden...
eğer, duyarsan bir vakit sesimi, zamansız gel kapıma. Yolunu gözleyen gözlerimi güldür gül teninde.
eğer, eğmezsen yasaklara boynunu ben buradayım. bıraktığın değil, kaldığımız yerde. Hep sahiplendiğim mevkide. eğer bir gün yeter diyebilirsen yaşamına ben sensizliğe yeter demeye hazırım.. Olduğun gibi sevdiğim gibi, gittiğin gibi dönüşünü izlemeye varım...
BEN SENİN HAYATINDA HEP VARIM... daima istediğin gibi, bir kıyısında kumlarla oynarım. avuturum kendimi.. ben hep var olacağım.
EĞER sende bir gün gelebilirsen...
EĞER yakarsan yarınları aşk adına
EĞER gerçekten inanıyorsan sevdiğine
eğerini sırtlamış bir at gibi hazırım seni sırtıma yüklenmeye.
hayatına karşılıksız kefilim.... inanır mısın bizsizlik bile güzel seninle
