İmkansız..
Adın yanımda kefaleti olmayan suçlu..
Ben yanında sevda ötesi..

Böyle mi başlanırdı bir aşka? Hazırlıksız ve oldukça tesadüfler kuşağında. Pişmanlıklar mı olmalı illa sazı eline aldığında insanın, insan illa imkansıza mı vurmalı kendini?

Bir burukluk kalbimde, korkuyorum seni sevebilme ihtimalinden. İhtimali bile ürpertiyor gecelerimi, en kara kabuslar yemin töreni yapıyor benden ayrılmamak adına. Geç tanımak, yanlışların arkasından yalvarmak ve kadere küfretmek… işte tam olarak buydu bizim hikayemiz. Az biraz viski tadında. Keskin ve oldukça sersemleştirici. Hem sersemleştirici hem kendine getirici.

Burada seni bekliyorum diyemem, bu şehirde tek sen varsın diyemem, aşkımı değil ellere sana bile duyuramam.. senli günlerimi yaşayabilirim de bir kılıç ayaklarımızın altında, duramayız sağlam.

Dindar devletlerin namussuz olarak adlandırdıkları kadınları taşlayarak öldürmeleri gibi bizi de sağ bırakmazlar. Her laf altında ezilmek olur bizimki. Ne kadar yakınlaşsak da arada bir engel daima. Arada silik bir süet. Arada ikimizin baş tasarımcısı. Bu hainlik değildir. Hainliği kabul edebilmek için şeref dolu bir adamın söylemesi gerekir bunu. Hainlik bize yakışan değil. Bir hain aramak lazımsa kaderdir ancak.

Sen şimdi bakıyorsun ya bana en masum halini takınmış bir halde; gidemiyorum iki metre gerine. İmkansızlığım mıknatıs olmuş yapışmış bana. Bakma öyle… bakışların gözlerimde kalacak, sevemem seni imkansızım. Bakma öyle… gurbetim sana, el memleketlerinde mecburiyete yakalanmış kalanlar gibiyim.

Ben bir kaçağım aslında. Hep sana kaçak, hep senden kaçacak.

23 Şubat 2006
Marmaris