..E-posta: Şifre:
İzEdebiyat'a Üye Ol
Sıkça Sorulanlar
Şifrenizi mi unuttunuz?..
İnsanlığın hangi filizi köreltilmek istenmişse, tersine o filiz daha gür büyümüştür. -Freud
şiir
öykü
roman
deneme
eleştiri
inceleme
bilimsel
yazarlar
Anasayfa
Son Eklenenler
Forumlar
Üyelik
Yazar Katılımı
Yazar Kütüphaneleri



Şu Anda Ne Yazıyorsunuz?
İnternet ve Yazarlık
Yazarlık Kaynakları
Yazma Süreci
İlk Roman
Kitap Yayınlatmak
Yeni Bir Dünya Düşlemek
Niçin Yazıyorum?
Yazarlar Hakkında Her Şey
Ben Bir Yazarım!
Şu An Ne Okuyorsunuz?
Tüm başlıklar  


 


 

 




Arama Motoru

İzEdebiyat > Deneme > Toplum > Necat Dilaver




5 Aralık 2004
Yalnızlık ve Ölüm  
Necat Dilaver
Ölüm yalnızlığın kutsanmasından başka bir şey değildir. Hayat dediğimiz eziyet dolu yalnızlığı yenme çabasının sonudur ölüm. Final yine yalnızlıktır. Kaçınılmaz son.


:DDHG:
Ölüm yalnızlığın kutsanmasından başka bir şey değildir. Hayat dediğimiz eziyet dolu yalnızlığı yenme çabasının sonudur ölüm. Final yine yalnızlıktır. Kaçınılmaz son.
Tabutlar niye tek kişiliktir?
Bir sonu olduğunu bilerek yaşamak ne zor. Ama en zoru o sonun tam tarihini bilmek galiba. Ya da hayır ben bilmek isterdim ne zaman öleceğimi. Ne değişirdi hayatımda , bence hiçbir şey.
Yalnızlık belki de ölüme alıştırma. Ama şöyle bir sorun var ve sanırım insanlar bunu öbür dünya inanışıyla aşmaya çalışıyorlar. Ölümün arkada bıraktıkları sorunu. Aslında ölüm hem kendimize hem arkada kalanlara büyük bir ispat yalnızlığımızın sonunun olmadığına dair.
Nasıl yaşarsak öyle ölürmüşüz. Aslında doğru olabilir bu. Çünkü hayatta yalnız olduğumuzu ancak ölürken anlarız ve ne acı ki yine yalnızızdır . Yo acı değil, gerçek.
Cenaze törenlerine herkes gitmiştir. Oradaki o terk edilmişlik, o yalnızlık hissini nerede bulabilirsiniz. Bu törenlerde herkes, buna ölünün yakınları da dahil bir an önce hayata yani işlerine dönmek isterler. Çünkü ölümü yani yalnızlığın mutluluğa dönüştüğü tek anı sevmezler, nedense?
Yalnızlık ve ölüm birbirinin kaderi gibidirler. Hiç durmadan kurban verirler birbirlerine biz fanilerden.
Kendimizi en zayıf, en mutsuz yani ölü gibi hissettiğimiz an, yalnız olduğumuzu hissettiğimiz an değil midir?
Bu yüzdendir ki yalnızlıktan neden korkulursa ölümden de o yüzden korkulur. Ölüm korkusunu yenmenin en iyi yolu yalnızlığa alışmak, yalnızlığı sevmek, yalnızlığı kabullenmektir.


.Eleştiriler & Yorumlar

:: yaşam tercihlerimizdir!
Gönderen: zeliha gökkan / Urfa/Türkiye
23 Aralık 2004
herkes tercihlerini yaşar bana göre ,yalnız olma veya olmama da tercih meselesi..hayatı yaşanır hale getirme de bizim elimizde,mahvetme de.. elbette her insanın kendi yalnızlığı vardır ve kendi yalnızlığımız aşılması gereken değil de ulaşılması gereken bir hal dir..çünkü yalnızlık bizi geliştirir, iç dünyamızı zenginleştirir..bu konu uzun hikaye:) selam ve saygılarımla...

:: Yalnızlık ve Ölüm
Gönderen: SANEM ALTAYLI / Ankara/Türkiye
11 Aralık 2004
Ölüm değilde yapayalnız uzun bir hayat korkutur beni. Yaşlı yanlız bir kadın olmaktansa genç bir ölü olmayı tercih ederim açıkçası.Tek kişilik bir tabut yalnız yenen akşam yemeklerinden, çalmayan telefonlardan daha az korkutucu geliyor...ancak yanlızlığa alışamayan bir insan ölüme korkmadan yürür sanırım... sevgiyle

:: Yanlızlık Paylaşılmaz ama;
Gönderen: Emrah Deniz DİKBAŞ / Gaziantep/Türkiye
8 Aralık 2004
İnsan hiç yalnız olabilir mi?olsada ne kadar mutlu olabilir ki:mutsuzum çünkü kendimi yalnız hissediyorum.Yalnızlık kabullenmez...

:: kısa, öz ...
Gönderen: s.aylin antmen / İstanbul/Türkiye
8 Aralık 2004
En doğru söz yine son'da !




Söyleyeceklerim var!

Bu yazıda yazanlara katılıyor musunuz? Eklemek istediğiniz bir şey var mı? Katılmadığınız, beğenmediğiniz ya da düzeltilmesi gerekiyor diye düşündüğünüz bilgiler mi içeriyor?

Yazıları yorumlayabilmek için üye olmalısınız. Neden mi? İnanıyoruz ki, yüreklerini ve düşüncelerini çekinmeden okurlarına açan yazarlarımız, yazıları hakkında fikir yürütenlerle istediklerinde diyaloğa geçebilmeliler.

Daha önceden kayıt olduysanız, burayı tıklayın.


 


İzEdebiyat yazarı olarak seçeceğiniz yazıları kendi kişisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluşturmak için burayı tıklayın.

Yazarın toplum kümesinde bulunan diğer yazıları...
Yalnızlık ve Mutluluk
Dene - Me
Yalnızlık ve Kent
Yalnızlık ve İnsan ve Daha İnsanlar
Öylesine...
Yalnızlık Ne Zaman Fark Edilir?
Yalnızlık ve Portakal Kabuğu
Değişim...
Yalnızlık ve Aşk
Açlık...

Yazarın deneme ana kümesinde bulunan diğer yazıları...
Aforizmalar - Aşka
Seni Seviyorum: Dünyanın En Saçma Cümlesi.
Ben...
An'sal Yaklaşımlar
Sevemeyen Üşür...
Aforizmalar - Hayata
Sevmediğim Kelimeler
Hey Hayat...
İnsan/ Mutlak İnsan...
Yapılacaklar...

Yazarın diğer ana kümelerde yazmış olduğu yazılar...
Aç Aşk... [Şiir]
Umut Yok... [Şiir]
Umut Var... [Şiir]
Melanin [Şiir]
Yaş ve Aşk... [Şiir]
Hüzün [Şiir]
2022, Prozac [Şiir]
Yaşlı... [Şiir]
Gülüş... [Şiir]
Aşkın İspatı Hüzün [Şiir]


Necat Dilaver kimdir?

Ara-yış. . . Şiirde, öyküde ve yaşamda; 'ara' da kalma ederi: Arayış. . .

Etkilendiği Yazarlar:
Umut, ekmek, sömürü, tanrı, insan, hayat, hüzün...


yazardan son gelenler

bu yazının yer aldığı
kütüphaneler


yazarın kütüphaneleri



 

 

 




| Şiir | Öykü | Roman | Deneme | Eleştiri | İnceleme | Bilimsel | Yazarlar | Babıali Kütüphanesi | Yazar Kütüphaneleri | Yaratıcı Yazarlık

| Katılım | İletişim | Yasallık | Saklılık & Gizlilik | Yayın İlkeleri | İzEdebiyat? | SSS | Künye | Üye Girişi |

Custom & Premade Book Covers
Book Cover Zone
Premade Book Covers

İzEdebiyat bir İzlenim Yapım sitesidir. © İzlenim Yapım, 2024 | © Necat Dilaver, 2024
İzEdebiyat'da yayınlanan bütün yazılar, telif hakları yasalarınca korunmaktadır. Tümü yazarlarının ya da telif hakkı sahiplerinin izniyle sitemizde yer almaktadır. Yazarların ya da telif hakkı sahiplerinin izni olmaksızın sitede yer alan metinlerin -kısa alıntı ve tanıtımlar dışında- herhangi bir biçimde basılması/yayınlanması kesinlikle yasaktır.
Ayrıntılı bilgi icin Yasallık bölümüne bkz.