‘ Şafaktan dı sevdanın karalığı. Geniş bir renk yelpazesi, her renk vardı içerisinde. O' ydu boyayan siyaha, şimdi renkler hiç olmuş, sevdası kapkara. Elinde bir kaç fıstık kabuğu evinin banyosunda yere oturmuş duvara yaslanmış, düşünceli, gözleri dalgın. Yitik bir sevda içindeki, arayıp durduğu. ne iyiyle mutlu olabilir ne de kötüyle başaçıkabilir kararsız bir kız Helene. Ruhu dağılsa da her sevda da nafile, bir sevda çiçeği. Şimdi gözyaşları süzülürken tombul yanaklarından ‘gitme ‘diye de yalvaramaz yiten sevgiye. … ‘
Bir mektup yazmıştı aşk’a içinde pembeler, çiçekler, gülmeceler olan. Bir aşık istedi Eros’ dan, mükemmel , kusursuz ,sorunsuz olan. Yalvardı mektubunda, dualarında.
Eros , gözyaşlarından başladı mükemmele, bir kaç damla akıttı üzerine, romantik olsun diye, yüreğinden ekledi hem yufka yürekli, hem de tutkulu bir aşık olsun diye. Ellerine dokundu, dokunuşuyla sihirlesin diye. Dudaklarını parmaklarıyla sıvazladı, tatlı konuşsun, esprili olsun, yüzünde güller açtırsın diye. Ve bir damla sihirli çekicilik iksiri damlattı üzerine , çekici gelsin diye. Eros mükemmel bir aşık yarattı ve Helene ‘ e nefesiyle gönderdi.
Helene vurulmuştu delikanlıya. Elinde olsun istedi, onun olsun, onunla olsun, yanında kalsın. Ama şunu unutmuştu ki Eros hiçbir aşkı hak etmeyene göndermez ve onu dener. Helene ‘ e de yaptı aynısını.Delikanlıyı seyrek görebiliyor, fazla yakınlaşamıyordu. Helene ne kadar dayanabilecekti ve ne kadar sevebilecekti. Kız çıldırıyor, yılmıyor her gün daha da çok aşık oluyordu tutkuyla. Ve sonunda tamamıyla Helene ‘e verdi delikanlıyı.
Artık hep beraberlerdi. Gece, gündüz aşk yapıyorlar ve mutluydular, taa ki Helene fazlasını isteyene ve artık mükemmelle mutlu olamayana, mükemmele kusurlar bulana kadar. Delikanlı çok mutsuz, yüreği karanlık, acı nedir en kötüsünü tadar olmuştu.
Eros günün birinde delikanlıyı yanına aldı, Helene ‘i hak ettiği gibi bir başına bıraktı. Şimdi Helene pişman, gözleri yaşlı, bütün renkler siyah ve sonsuza dek aşksız dı.
Helene hak etti ve Helene aldı…
‘ Şafaktan dı sevdanın karalığı. Geniş bir renk yelpazesi, her renk vardı içerisinde. O' ydu boyayan siyaha, şimdi renkler hiç olmuş, sevdası kapkara. Elinde bir kaç fıstık kabuğu evinin banyosunda yere oturmuş duvara yaslanmış, düşünceli, gözleri dalgın. Yitik bir sevda içindeki, arayıp durduğu. ne iyiyle mutlu olabilir ne de kötüyle başaçıkabilir kararsız bir kız Helene. Ruhu dağılsa da her sevda da nafile, bir sevda çiçeği. Şimdi gözyaşları süzülürken tombul yanaklarından ‘gitme ‘diye de yalvaramaz yiten sevgiye. … ‘
Bir mektup yazmıştı aşk’a içinde pembeler, çiçekler, gülmeceler olan. Bir aşık istedi Eros’ dan, mükemmel , kusursuz ,sorunsuz olan. Yalvardı mektubunda, dualarında.
Eros , başladı mükemmele, gözyaşından biraz koydu, romantik olsun diye, yüreğinden ekledi hem yufka yürekli, hem de tutkulu bir aşık olsun diye. Ellerine dokundu, dokunuşuyla sihirlesin diye. Dudaklarını parmaklarıyla sıvazladı, tatlı konuşsun, esprili olsun, yüzünde güller açtırsın diye. Ve bir damla sihirli çekicilik iksiri damlattı üzerine , çekici gelsin diye. Eros mükemmel bir aşık yarattı ve Helene ‘ e nefesiyle gönderdi.
Helene vurulmuştu delikanlıya. Elinde olsun istedi, onun olsun, onunla olsun, yanında kalsın. Ama şunu unutmuştu ki Eros hiçbir aşkı hak etmeyene göndermez ve onu dener. Helene ‘ e de yaptı aynısını.Delikanlıyı seyrek görebiliyor, fazla yakınlaşamıyordu. Helene ne kadar dayanabilecekti ve ne kadar sevebilecekti. Kız çıldırıyor, yılmıyor her gün daha da çok aşık oluyordu tutkuyla. Ve sonunda tamamıyla Helene ‘e verdi delikanlıyı.
Artık hep beraberlerdi. Gece, gündüz aşk yapıyorlar ve mutluydular, taa ki Helene fazlasını isteyene ve artık mükemmelle mutlu olamayana, mükemmele kusurlar bulana kadar. Delikanlı çok mutsuz, yüreği karanlık, acı nedir en kötüsünü tadar olmuştu.
Eros günün birinde delikanlıyı yanına aldı, Helene ‘i hak ettiği gibi bir başına bıraktı. Şimdi Helene pişman, gözleri yaşlı, bütün renkler siyah ve sonsuza dek aşksız dı.
'Helene hak etti ve Helene aldı…'Eros böyle yazdı , hak etmeyene.....