Olursa, Olur Gibi.....


Yüreğimde sızım,
Düşlerimde
Mümkünü yok,
İmkansızımdı O..
Uyanırsam
Yıkılır mıydım
Tüm korkum? ? ? ?
.
Ne diyeceğimi,
ne söyleyeceğimi bulamazlardayım
harfler yamuluyor,
sözcükler uçuşuyor....
Azalacağına,
daha da dolduruyor,
geçmişin unutmaya çalışıp
unutamadığım izleri içimi
kahrolurca....
Bir zamanların doyumsuzca güzelliklerinin
ardından gelen kara gölgeler
öyle sarmış ki beynimi.....
Güzel olan neyim olduysa,
çok sürmedi çünkü,
korkum gene bitecek,
gene üşüyeceğim
tek başıma yalnızlığımla.....
.
Yorgunum, hem de çok....
Sırtımda öyle bir yük sarılı ki
çıktı kamburum....
Koşa koşa gitmeyi düşündüğüm
tüm yollarımda topallamaktayım.....
Doğdum olası,
gözlerim ileriyi seçmezdi zaten....
Ama bu kez
yakını da görmekte zorlanıyorum....
Nasıl görebilir ki
beyni ağlarla örülü,
düşün gücünü yitirmiş biri? ? ? ? ?
.
Sevmezdim yirmi küsur yıl önce
olumsuz düşünceyi,
derdim 'tozpembe görmeli'....
Sonrası anladım ki
bir aldatmaca oyunu
oynuyorum kendimle...
Griler, hatta karalar
çoğunlukta etrafımda...
Vazgeçtim
pembe menekşe gözlerden.....
Bu kez yaşam
yitmemiş umutlarımla
bir kovalamaca oyunu oldu
bulmak için maviyi.....
Kör, topal biri
nasıl görecek,
nasıl yakalayacak asıl maviyi,
değil mi? ? ? ? ?
.
Umut işte
'olmazsa olmaz' değil de,
'olursa olur' gibi...

12/05/2004

Nesrin Göçmen