Düşünmemek lazım!
     
Karpuz kabuğu denize düştü, kızlar plajlara üşüştü mantığıyla yaşayıp, çadırı en müsait yere kurmak lazım. Söğüt gölgesi lazım, aynı zamanda bir tane de selvi boylu-al yazmalı lazım. Dilber dudağını, dilber elinden yiyip, kazanın dibini seyre dalmak lazım. İç karartmadan yaşayıp, güneşi küstürmemek lazım. Karanlıktan korkmadan, aydınlığı beklemek lazım. Her görünen ışığı yol gösterici sanmamak, güneşin parlaklığını yıldızlarda aramamak lazım. Uzakları yakın sanmamak, gurbeti memleket yapmamak lazım. Sırıtmak lazım.
     Ota boka gülmemek lazım. Komikse gülmek, değilse de illa ağlamamak lazım.
     Milletin sümüklü mendilini temizlenir umuduyla kalbimizin üstünde kurutmaya çalışmamak lazım.
     Kendi kendimize gelin güvey olmamak, söz yoksa harekete kıymet vermemek lazım. Her sözün de yürekten geldiğine inanmamak lazım.
     Maco olmamak ama kibarlığı da hakedene vermek lazım. Anlayışlı ve mert adama itimat etmek, sözünün eri olmayanın yanında kazık yiyene kadar durmayı göze almamak lazım. Can çıkar huy çıkmaz lafını küçümsememek lazım.
     Bugün sana yarın da bana diyip, dosta kazık atanın yanında barınmamak lazım.
     Bunları kaydetmek ve bir daha düşünmek gerektiğinde açıp okumak, tekrar tekrar aynı konulara kafa yormamak lazım.
     Biraz ders almak lazım.
     Bunlardan sonra iki çift sözde benim söylemem lazım. Saat 12 olmuş artık İnciraltı’na gidip birer bira içmek, sonra da eve gidip yatmak lazım.

      08.04.2004 00.15

Son paragraftaki parlak fikir uykulu gözlerimi bir anda açtı ve atladık gittik İnciraltı denen İzmir'in bizim için alkol almaya en uygun mekanına. Çektik arabayı Bakü Balikçı Barınağına (bilen bilir bu barınak denen yeri. Sessiz sakin bir yol düşün. Kısa bir yol ve denize doğru uzanan. İlerlerken o yolda, tekneler olur sağında ve solunda. Kıyıya çekilmiş ve bir dahaki sabaha kadar yalnızlıklarına terkedilmiş tekneler) biraz açtık Nil FM'in sesini ve dinledik hiç konuşmadan birbirimizi. Aynı dertten defalarca muzdarip olmuş ve bu gidişe bir dur demezlerse mutluluğun yanlarına uğramayacağının açık seçik meydanda olduğu herkesce bilinen iki adam ne yapar ki! İçki içer, içtikçe güler, güldükçe içer... Çok komikti herşey ve bir o kadar hayata dair. Sadece güldük, güldük ve güldük yaşadıklarımıza son yıllarda. Aynılıklar dikkatimizi çekti, başladık örtüştürmeye kullanılmış kelimeleri birbirine. Kelimeler oturmadı birbirlerinin kalıplarına, cümlelere baktık yine olmadı. Fakat sonuçlar! Şakırt diye bir ses geldi, ben dertdaşım kapıyı açtı dışarı çıkıyor sandım, meğersem sonuçlardan gelmiş ses.
Hep aynı. Kişiler farklı, mekanlar farklı, isimler farklı, söylenenler farklı, sözler farklı ama sonuç hep aynı. Geberiyo olsan da aynı, kaçmaya çalışıyo olsan da aynı. Zaten neden değişsin ki, amaç aynı. Tatmin olmak. Hayvansal bir iç güdüyle yaşarsa insanoğlu, hayvansal sonuçlar bekler yaptığı işin sonunda. Kalp kırmamaya çalışmak yada karşısındakini salak yerine koymadan dürüstçe konuşmak diye birşey yok ki hayvanlarda. Onlar tatmin olurlar ve mutludurlar ama kendi cinsleriyle yaşamaya da mahkumdurlar.
Hayvanları sevelim. Onları çiçekle değil, yemle besleyelim. Çiçekleri insanlara verelim. Bir insanla bir hayvanı da asla kıyaslamak gibi bir gaflete kapılmayalım. Hayvanları da aşağılık varlıklar olarak görmekten kaçınalım. Onlar öyle mutlu, buna saygı duyalım. Unutmayalım, belki biz de başkaları için hayvanızdır.

09 04 2004 00:50 MsK