Hamile köpeğin ölü sahibi”


(artık
kırık parmaklarımda
kör bir kemancı’nın
besteleri ölüyor...)


I.
silik fotoğraflarımda marşım olmuşsa
sessizlik;
suçu yok ölümün...
-keşke için çok geç-filminde başrolü kapmış
gönlümün yitik düşleri...


(üstümde yırtık kazağımla)
gecenin sisli bir vaktinde,
siyah beyaz hayatımı aldılar evimden!
bu teşhis töreninde
gözlerim bağlı,ellerim arkada...
ve tanıdık birileri acılarımı dövüyor
ve yüzümde patlıyor yumruklar
bırak sıtma titrekliğini,
bırak bu ayakları
gel de
bu kanlı sahneyi kokla!


II.
artık
kırık parmaklarım
kör bir kızın
saçlarını örüyor...


gönlümün hamile köpeği
uzun yıllardır kanalizasyonları,
fareleri aşeriyor.
öğren artık:
ben senin belgeselinde ölen melek balığıyım...
bu yüzden
çarpa çarpa yorgun düştü kalbim
çelik kapı yüzünde...



“_Halime bak kemancı/kemancı, başımın tacı/ gitme bu gece!”