Radyoda yine hüzünlü şarkilar, aklimda sen. Her gördügüm bakişta yine sen. Sen her yerdeyken ben hep yokum. Yokluk... Içine düştügüm girdabin adi bu olmali... Yuvarlaniyorum... Diplere dogru baş döndürücü bir hizla. Bir sözde yine sen çikiveriyorsun karşima. Günümün içinde sen, yatagimda yapayalnizim ben...

Yine terk edildim! Bir hayaletle başa çikamayacagini düşündü o da... Her ilişkimde sen varsin; sana dokunuyorum ama ten başkasinin. Sonunda dayanamiyorlar aldatilmaya. Hep bir şey eksik diyorlar. Biliyorum onlari üzüyorum ama içimde hep sen..

Sabah uyandığımda ilk aklıma gelen sen. Zamanla geçer, alışırsın derler ya hani, ne zaman dolacak o süre, ne kadar zaman kaldı alışmama? Alışamıyorum işte!.. Hayaletin ve ben her ilişkimde seni aldatıyorum.

Büyük sözler edenlere inanmamak lazım. Sen bile hayaletinle bıraktıysan beni kimsenin aşkı gerçek değil!..

Her seviştigimde aslinda seni seviyorum. O kadar içten ki! Hep içte! Zaten ne oluyorsa içte oluyor derviş misali... Derdim sen, dermanim sen! Sen var ya sen. Işte böyle, hep sen!..

Sen sen diye diye parçaladım kendimi zamanla. Bu sefer her bir parçam “sen” dedi. Her bölünmemde bir sen çıktı ve yeni bir hayalet. Dünya gerçek mi yalan mı bilemez oldum zamanla!..

Elini tutup vitrinlere baktığım kız nerede? Yanımda biri var ama el onun eli değil sanki. Öyle sıcak, öyle sakincil, öyle içten... Kimim ki ben?

Hep sen işte aşkim hep sen... Elimde, dilimde, aklimda, gönlümde... Bide sen. Sen ve sen.. O kadar!..

“ayrılıktan zor belleme ölümü” diyen ozan misali ölsem de sanki bitmeyecek bu özlem!.. Hep sen. Telefondaki her ses sanki sen!..

Her gün ararsın diye beklerken ben gerçeği kabul etmem aslında. Seni sevdiğim gibi başkasını da sevemem ki (!) sileyim seni bir kalemde!..

Hayattaki üç şans derler ya; biri sendin! Isterim ki kalan ikisi de sen ol. Üstüme örttügüm yorgan bile sen!..

Tenime değen el, bana aşkım diyen ses... Her günüm seninle başlarken seninle biter. Sen bakma yanımda başkasının yattığına; ben hayaletinleyim aslında...

“Ölenler yokluklarıyla değil aramızda söylenmeden kalan sözler yüzünden acı verirler asıl” demiş bir bilen. Her sevgilime sen diye söylüyorum “aşkım!”... İçimde sen varken benim ne işim var o kızlarla? İçkiye verdim kendimi olmadı, belki unuturum, sızım hafifler diye başkalarını soktum hayatıma ama onları da yaralamaktan başka bir işe yaramadı aslında... Hep eksik dediler... “Dilinden dökülenler güzel ama tınısı eksik! Bahçede beni öperken sanki ateşin eksik!”

Bilmediler ki hep sen dediğimi... Hep sen işte aşkım ya hep sen!.. Seni özlüyorum!.. Hem de içim yana yana... Ben yanıyorum ama yüzün karşımda gülümsüyor bana... Hayalin bile acı veriyor!.. Sesini özledim! Mesajlarını! Öpüşünü! Yanımda oturmanı bile özledim! Hatta seni göreceğimi bilerek o anı iple çekmeyi!..

Yıllar oldu izlerimiz üstüne çizikler atılalı... Seceremiz tutulamaz oldu artık! Ama ben hala sen! Sen işte... Sen, sen ,sen!..

Senin yanında olmanın değerini bilseydim keşke! Hayatımın tek keşkesisin... Keşke zevkine varsaydım o anların, tadını çıkarsaydım... Günlük yaşama yenik düşürmeseydim aralıklı ama uzun görüşmelerimizi. Konuşmak yerine saçını okşasaydım, beline sarılıp güneşi batarken seyretseydim. Benim keşkemsin sen! Hep sen!..

O kadar içimdesin ki ben zamanla sen oldum. Her gece düşlerimde sen. Yaşamda yaşayamadiklarimizi düşlerimde bana yaşatan sen. Içim sen, dişim sen, her şeyimsin sen!..

Seni çok özledim!.. Hem de nasıl bir bilsen!..

Bazen dalıp gidiyorum arkadaşlarla otururken; hayaldeymiş gibi. Hayaletin yanımda beliriveriyor o anda. Sen ve ben sonsuz girdaplara dalıyoruz. Koyun koyuna yatıyoruz yıldızların altında. Bir yanda ay bir yanda deniz. Ama en önemlisi yanımda sen! Bir anda yüzümdeki perde kalkıveriyor. Görüyorum o an; yoksun sen...

İnsanlar bilmesin seni diye hep gülüyorum onlarlayken. Seni onlarla bile paylaşamıyorum. Her bir parçamdan ayrı bir sen doğarken ben yok oluveriyorum. Seni istiyorum! Seni çok ama çok özlüyorum!

Artık ağlayamıyorum bile!.. Gözyaşı tükenmez zaten de, ben tükendim... Bir damla düşünce saatler sürüyor senin ağıtın... Bir anda duruyorum ve fark ediyorum ki duvarlara vurmuşum kendimi, çocuğu ölen köy anaları gibi kendimi parçalamışım... Senin özleminin ağıtını yakıyorum.. En güzel şarkıları hep sana söylüyorum... Her gün vazoya taze çiçek koyuyorum ve hayaletin gülümseyiveriyor bana...

Yüzün silikleşmeye başladi zamanla; tanriçalaştin gözümde. Yüzünün çizgileri yok oluyor ama yine de bana gülümsüyor. Biliyorum ki sensin!..

Bir gün çalan telefondan sen çıkacaksın. Beni özlediğini söyleyeceksin. Sevişmemizi, konuşmamızı, dolaşmamızı... Bizi özlediğini söyleyeceksin!

Hayaller de olmasa yaşanmaz zaten. Senin hayalinle yaşiyorum. Hayaletin ve ben seni bekliyorum!..

Seda İlke KILIÇ

14.12.2003-00:52

İstanbul