Artık yazmayı bile beceremiyorum işte sana! Bak, bu bile ne kadar kötü değil mi? Biliyorsun,seni ne güzel anlatırdım yazılarımda oysa. Şimdi öylesine kitledin ki sözlerimi dilimde, konuşmaya çabaladıkça bunun anlamsızlığı ile boğuluyorum. İzinsiz konukluğundan kovuluşum böylemi olacaktı sevgili! sen değilmiydin ayrığın bile onura bürünmeli diyen giderken? 
   Rahat değilsin yeterince, bumu biliyorum. Bir şeyler aklını deşiyor. Kalbine bir sızı veriyor olmalı o son sözlerim. O büyük yüreğinde bir yer açamadın konukluğuma. Üşüyüşüme sıcacık bir söz yollayamadın.
   Seni çoğaltmayı çok istemiştim halbuki yansıdığın görüntülerde. Adını kazıdığım kalemim bak soluklaştı! Bak sana isyanım bile ne kadar acemi, ne kadar çocukça!...Ben buna gülmekteyim sevgili, sen de gülmelisin! Korkma! incitmez bu yüreğindekileri.
   Hem bir oyun değilmiydi ki bu yaşanılan? Yolumuz üzeri uğraklar değilmidir ki hem aşk? Ya da yangınlar ortasında sığınak!...Söylesene sevgili, değilmiydi?