Başımı dayanılı tutup vücudumda
gözlerimi
artıklardan arda kalan güzeliklerden alarak
ve yine kül rengi gece artıklarını
süpürerek sabahlardan
dinelmem gerek.
İşte ortadadır ihanetin tafrası
isyanın ölü bayıltması duruşu ortadadır.
Besbelli ki yaşamak
henüz yıkanmamış uykulu gözlere
ve pabuç içinde gizlenmiş kokan ayaklara emanettir
toprakla barışık nasırlı eller
bakışımdaki savaşa bir barış önermemektedir
maktül günlerim beynimin ücrasında
'geçiyordum uğradım' nakaratlarındadır
tarlaları çapalarıyla omuzlayan kadınlar
göremiyorlar ellerimdeki izleri
sokakta koyun koyuna yatan esmer çocuklar
üşümelerimi nedense tersliyorlar
ihmalkar gözle okuduğum kitaplarım
düşüncemin çadırlarından selamsız geçiyor.
Ve işte ortadadır
suların gözlerimde silemediği uykular.
Çorabıma sızmış olan kokular
yüzümden silinmeyen şu sivilceli koşuşturma
işte ortadadır.

Yürüyüşüm kaymakta bir bir ayaklarım altından
besbelli ki tutunamıyorum o taşlara
o taşlara...ilahlara...
kaçışlarımsa gelip talanlara yaslanmaktadır
besbelli ki
açlıktan kendini ele vermektedir sığınaklar.

Benimse şimdi
beynimde konaklayan casusuma
emanet ederek azığımı
güllere dikenlerini de iade ederek
bahçeme bulaştırdığım hastalıkla kanımı
silebilmem gerek
eğileceksem eğer oradaki kokuma
temiz çoraplar giyerek eğilebilmem gerek.
Oysa ki etimin kokusunu
uzaktan duymaktadır yine kasaplar
aç köpekler
itiş-kakış sıra olmaktadır kemiklerim için
daktilo sesleri, üniformatik karartılar
ruhumda kaşları çatık çınlamaktadır
tüm bunlar nereye gidecek olsam
benle gelmektedir oysa ki.

Bakışımdaki savaşa
bir barış önermemektedir gölgelendiğim gözler
oysa toprak kokan bakışlar
ben beynime kurulduğumda
selamımı almayan kitaplar
ve üşümemi tersleyen çocuklar
açıp bakabilmeliydiler bovulumdaki azığıma
hayata şahdamarından iliştirildiğimi
ve nabzımın coşkuyla orada atmakta olduğunu
görebilmeliydiler.
Ve tekrar tekrar okumamalıydılar
boynuma asılı olan yargımı:
'West Indies'de tehlikeli bir nifak! ...'