Güneş batışının kızıllığı saçlarımda
Karanlığın en kuytu yerinde bir hilal gözlerim
Nikotinli bir yalnızlık kokuyor tenimde
Kendi ıssızlığıma sarılıp
Üşüyorum yokluğuna
Yazmak istiyorum
Son kez yazmak
Yazarken kanamalı diyorum içim
Gidebilmeliyim bu defa
Unutmak olmalı adı sözcüklerin
Susuşlara susmalıyım yüreğimi
Uykuları bıçaklamalıyım sırtından
Sana kanamalıyım
Yok kalanım
Hangi karanlığın ıssızlığında şimdi varlığın
Uykuların hangi intiharlarda ölür düşlerime
Küstüm sana
Sustum kendime
Yalan kokan sevdaların gizeminde kaybolurken ben
Ömürsüz ömürlerde
Sana saklı bir ömrü öldürüyorum
Nerdesin...