Merhaba sevgili günlüğüm ✍🏻merhaba…
İç çekerek yazıma başladığımı söylemek isterim bugün.
Ahmet emminin evinden şu anda gün batımını görüyorum.
Çokta sevdiğimi bilirsin günbatımı saatlerinde evde olmayı ve yudum yudum demli çayımı içmeyi, klasikleştide diyebiliriz…
Bu yaşlarda yapılacak sakinliklerden biride gün batımını takipte kalmak.
Kaç günler doğdu üzerimize ve kaç günler batırdık yarım asırlık hayatımızda; sevgiyle, huzurla uğurladık güneşi gittiği yere.
Efendim sevgili günlüğüm?
Neden mi içimi çektim?
Ah neden olsun biriciğim. Dün bu saatlerde neredeydim biliyor musun?
Bilmiyorsun elbette.

Dün bu saatlerde Aizanoi Zeus Tapınağındaydım.

Büyülendim büyülendim sevgili günlüğüm✍🏻
Heybetli bir yapımı görmek istiyorsun dön geçmiş yüzyıllara. Ruh mu görmek istiyorsun veya sanat mı ?
Dokunmak mı istiyorsun?
Duymak mı istiyorsun yüzyıllar öncesi sesleriyle evrenin sesini birlikte, ören yerlerine git lütfen.
Dokun en az benim dokunduğum gibi o taşlara, en az benim gibi bak geçmiş ve yaşayan konuşan taşlara ve sanata…
Dün işte bu saatlerde Zeus tapınağı merdivenlerine oturmuş dokunuyordum dev sütunlara. Merakımı bağışla, bağışlanacak bir yanı varsa…Başımı kaldırıp sütunların taşıdığı tavana baktığımda ve desenlere; nasıl ama yani nasıl yapılmış o yıllarda demekten kendimi alamadım.
Düşünürken de ellerim sanki konuşmak istiyordu, o günün taş ustalarıyla…
Ruh nasıl bir şeydir akıl sır ermiyor sevgili günlüğüm✍🏻
Ruh imkansızı mı istiyor?
Ruh bedende hapsolmuş iken, nasıl yüzyıllar öncesine gidip gelebiliyor?