Hangi alanda, sektörde ya da mevkide olursa olsun… Gün sonunda insanlar; zayıf olanları takip etmemeye başlar. Doğa kanunudur bu…

Hani yanmış, bitmiş ve küle çevrilmiş bir ormanda kendini kral ilan eden bir tilki ve çetesinden kurtulmak için; çareyi yaşlı bir sümüklü böcek ve onunla birlikte duran ceylandan, zebradan ve benzeri ‘’av’’ diye tabir edilenlerden beklemezsin değil mi?

Mantıken evet ama pratikte hayır. Niye? Çoğu insan; kişisel özgüvenini kaybetmiş, korkutulmuş, sinmiş ve sindirilmiş birer sümüklü böcek olmaya evrildi de ondan… Bu yüzden kendileri gibi olan yaşlı bir sümüklü böcekle her şeyin düzeleceğini sanıyor… Öyle ya… Sümüklü böcek ve avlanmaya müsait saz arkadaşları güce gelse dahi, tilki ve çetesi bunca sene hükmettikleri ormandan tatlı tatlı gidecek sanıyor… Bu kadar da naifler.

Bu yüzden, tilkiler tekrar bu ormanlara gelmesin diyen kurtlar yerine sümüklü böcekleri destekliyorlar… Sanıyorlar ki sümüklü böcekler barışçıl oldukları için tüm orman; aklın, mantığın ve kardeşliğin yolunu izleyecek… (Geçmişteki acı tecrübeleri de cabası.)

Hala demiyorlar… Hala ama… Bize niye sümüklü böcek çare diye iteleniyor? Bu yüzden dertleri anca kurtla… Öyle ya kurt da tilki gibi… Aksi… Kontrol edilemiyor… Başkaldırıyor.

Ulan Amazon Ormanı’na yandığım… Madem tilki de kurt da kötü senin için… O zaman niye bana yaşlı bir sümüklü böcek çare diye gösteriliyor, yok mu bu 85 milyonluk ormanda bir tane aslan desene? Aslanların çare olmasını istesene… İstiyor musun? Var mı o ses? Var mı o istek? Yok… O zaman sen istemezsen, aslan savaşmaz, kurt da sümüklü böceğe boyun eğmeyi yediremez, tilki de sümüklü böceğe gün sonunda yenilmez. Hepsi bu.