18/5
Yine El; “zenginin malı içinde fakirin payı vardır" dediği sözüyle "size verdiğim servet; şimdinin fakirleri için kolektif mirastan düşecek olan hak edişin ta kendisiydi", denmesinin ağızdan kaçırılması mıydı?

Yoksa sadakalar El takdiriyle kaosa dönüşen tedirgin edici stres kaynağı ortamdaki gerilime karşı, ortama bir nebze nefes aldıracak bir çözüm şeklini mülk sahiplerine dayatmanın çözüm önerisi miydi? Bilinmez!

Ya da El "zenginin malı içinde yoksulun da payı vardır" denmeyi kaş yapayım derken göz çıkarma olarak mı ortaya koymuştu. Böyle de olsa açlığı ile terbiye edilen köleler bunu anlayacak kudrette değildiler.

Bir iş ile yapılan yanlışlar, gizlenen hakikatler, doğruymuş gibi yalan olarak söylenir. Doğru gibi söylenen yalanlar kişi hafızası içindeki geri gönderili gerçek kolektif hafızayla eşleşme yaparlar.

Zıtlar kuralına göre, doğru gibi söylenen yalanın çağırdığı bilinçaltı eşleşmeler, örnekteki gibi doğruları ağızdan kaçırma mıydı?

Ağzından kaçtı diye söylenenler; yani ağızdan kaçırmalar, bilinçaltı kolektif hafızalı gerçeklerin dışa vurulması mıydı? Yani kişiler ağızdan kaçırdıkları gerçek söylemlerle çoğu kez; "akım" deme yalanını söylerlerken .okum" mu diyorlardı?

Kimi kişilerin mülk sahipliği uğruna kolektif emek yok sayılınca bu yok saymanın bahanesi şuydu. "Siz hiçbir emek harcamadan, siz daha doğmadan El sizin için ilkten beri bir rızk takdir etti" denecekti. Bu deyişteki amaç; kolektif üretimi ve kolektif emeği yok sayma adına bunların yerine bu tekerlemeyi, bu ezberi koymaktı.

Köleci ikame tuttuktan çok sonra da; "tevekkeltü tealal Allah" felsefesi hakim olmuştu. Yani her şeyimle Allaha sığındım. Her şeyimle Allaha yaslandım teslimiyetine karşı "bre nadan, çalışmayana gökten ne et yağar ne kemik" demekle kendi müminlerinin yüzünü güya gerçek hayata döndürmek istenecekti.

İşte ana babanın El 'den rızk olarak aldığı ya da alamadığı nasiplenmeler de tüm sayılanlardı. Hâlbuki El 'in öncel takdirim dediği rızk dağıtma işi kolektif birikimlerdi.

18/6
Yani ilk kuraların çekildiği sırada çekiliş bir kerelikti. Ve sizin hiç bir emek harcanması yapmadığınız durumla, piyango müik size verilenlerdi! Köleci toplum da olsanız sistemin çevrimi için kolektif birikim mutlaka yapılıyordu.

Ordu besliyorum, maaş veriyorum, istihdam alanı açıyorum vs. adı altında bir vergi almak yerine; tam 486 tane vergi alınıyordu. Bu da yetmezse "biz bize yeteriz" adı altında iban numaraları veriliyordu. Ne güzel değil mi?

Oysa tüm bu vergi karşılığı işler kolektif inşanın temelindeki ön görülü girişme ve girişen gruplarla ittifaka katılan karşı grubun kendilikten totem meslek emek gücüydü. Sistem bunları birbirinin grup emek gücü karşılığı denkleşmeler yapmakla, üretim hareketini başlamıştı.

Değilse sistem ordu beslensin, sağlık yatırımı yapılsın, gibi afaki nedenlere karşılık; ne yapalım, haydi üretim yapalım dememişti!

Kolektif dönem öncesi tekil kişilerin ya da kolektif kapasiteye sahip olmayan grupların hiç bir yatırım gücü yoktu. Olamazdı da. Karşı grupların ilahi meslek sahipliği gücü, birbirlerinin kendilikten bir yatırım gücüydü.

Buna karşın ana baba kendi mirasını, yani şimdiki uydurulan ve şimdiki köleci sisteme uyarlanan yatırım gücünü, kendi çocuğuna bırakıyordu.