Hayatın normal akışında yüzüm gülse de içim nasıl da ağlıyor bir bilseniz. Çünkü, yaprak dökümü devam ediyor. Peşpeşe kopuyor hayat dalından tüm sevdiklerim. Sevgili İlhan İrem de toprakla buluştu.

Onunla herhangi bir yer de karşılaşmadım ama gençliğim, duygularım o kadar kendisine yakındı ki göz değil gönül aşinalığıydı benimkisi. Müziğinin evrensel ışığında büyülendim, yazdıklarının derinliğinde kayboldum.

Yıldızlar gökyüzüne aittir İlhan İrem de gecenin karanlığında o pırıl pırıl gözleriyle, kainata mesajlar veren sözleriyle ışık vermeye devam edecek sonsuzluk gezegeninde. Sesi ılık bir rüzgar gibi ruhumuzu okşayacak.

İyi ki geldin, geçtin bu dünyadan. Öyle büyük bir miras bıraktın ki bütün dünyaya asla çarçur edilemeyecek. Sen en özel duyguları; sevgi, aşk, umut, özlem, barış, ayrılık, kavuşma, hüsran gibi o kadife sesinle bazen bir kelebeğin kanadına, bir çiçeğin tohumuna, engin denizlerin köpüğüne, dağların zirvesine bazen de ışığın kırıldığı noktaya serpiştirdin cömertce. Baktığımız, işittiğimiz, kokladığımız her yerdesin hissettirdiklerinle.

Işık ve sevgiyle derdin ya bizden de aynı dileklerle...Huzurla uyu güzel insan.

Senin deyişinle "Kalsaydın yokluğunla yok olmazdı bu şehir "
Keşke biraz daha kalsaydın ... Şarkıların tek tesellimiz.