Offf ki Offf! Hayat öyle zorluklarla geçiyor ki herkesin malumu zaten. Girdin mi bir alışveriş merkezine üç beş bir şey alacağım derken bir de bakmışsın yüzlük yüz ellilik olmuşsun. Eve gelirsin cepte ya on lira ya da on beş lira kalmış... Yarın okula gidecek çocuğa harçlık da lazım haliyle, yanağına bir öpücük ’’İdare et yavrum yarın iki günlük birden veririm.’’ cümlesini kalkan yapar, sıyrılmaya çalışırsın...

Akşam saatleri daldık marketten içeriye onu al, bunu al, şunu da al, yetmedi başkasını da al. Kasaya gel ’’Siz de veresiye defteri yoktu değil mi, bu seferlik yazsanız da ben sonra ödesem.’’ Kasiyer kız pis pis bakar yüzüme... ’’Şaka yaptığınızı biliyorum beyefendi hiç burada olur mu öyle şey?’’ bende ki de ne akıllar... ’’Bizim bakkal Hidayet ağabey yazıyor ama, siz de niye yok bu yazma işi?’’ La havlevela kuvvete illa billahi aliyül azim, diyordur içinden mutlaka kasiyer kızımız...

Çoğu zaman alışverişlerim işten geç çıktığım için akşam saatlerine denk gelir. Hemen hemen aynı marketlerden alış veriş yaparım. ’’Fiş almasam kadevesini düşseniz, vallahi bizim bakkal Hidayet ağabey çoğu zaman düşüyor kadevesini.’’ anlıyor kızımız kafa yaptığımı da alıştılar artık benim bu hallerime kanka olduk çoğuyla... ’’Tamam kadeveyi düşelim ama bu sefer de KDVDEV var, onu alırız Ahmet abim. O da ne ki bir yaşıma daha girdim. Hemen açıklama gelir ’’Kadeve düştükten sonra eklenen vergi... Kakara kakara kakara kakara kikiri kikirikikiri güleriz hep beraber...

Maliyeciler dolaşıyormuş, derim bazen tam kasa da... Şaşırırlar resmi ve düzenli bir fiş kesen firma da maliyeci dolaşsa ne dolaşmasa ne? Yüzüme bakarlar bön bön ’’Dolaşsın ne olacak ki?’’ derler... Ne olacağı var mı kızım? Bekarmış maliyeciler burada güzel kasiyer kızlar varmış da acaba bir ikisi ile arkadaş olup ciddi takılabilir miyiz, evlilik yolunda adım atabilir miyiz, diye düşünüyorlarmış... Kakara kakara kikiri kikiri gülüşmeler yine...

Çoğu zaman poşetimi evden getiririm yanımdadır bir iki tane naylon poşet. Çok şey alacakken bakarım ki bir iki şey almış kasaya yanaşmışım. Poşet de olmasa elimle bile götürürüm arabama. Hemen torik çalışır ’’Yahu kızım iki bir şey aldım elimle de götürürüm ben bunları arabaya, elimde ki poşetleri size versem de 25 kuruştan iki tane eder elli kuruş hesaptan düşseniz... Yok, yok düşmezler, bilirim düşmeyeceklerini, takılırım işte onlara öyle, alıştılar artık esprilerime... Gördüler mi beni kasalarda boşsa ’’Ağabey ağabey gel bu kasadan alalım seni.’’ diye el eder çağırır dururlar.