Bir vesile ile
Bursa’ya her gittiğimizde
hep Melek Halamda kalırdık...



Derya daha o zaman küçücüktü
halakızı ilkokuldaydı
şimdi boyunca çocukları var
kendine benzeyen.
İki katlı mütevazi bir mahalle evi
alt katta Bulgar Göçmeni Saniye Hanım ve kocası
üç çocuklu kiracıları
üst katta hala ile enişte
unutmak mümkün değil
sofraya gelen
közlenmiş patates birde erişte...



Biz çocuklar yer yatağında yatardık
ne de güzel deliksiz uyurduk
sabah fişek gibi zıpkın gibi kalkardık...



Arka bahçede birkaç üzüm asması
havada öyle güzel ki
ciğerlere temiz hava
mümkün değil insanı kasması...



Çok cana yakın insanlardı
epey oldu
peş peşe rahmetli oldular
anılar ise taptaze kaldılar...