Bunu görünce o çok satan gazetelerin birinde aman Allah’ım dedim ne de güzel bir uygulama bu, insanları intihardan vazgeçirmek için güzel bir telefon numarası. ’’İntihar yaz 77767574 e gönder hemen size dönelim.’’Köprüden mi atlayacaksın, köprü mü çok yüksek? Hemen ara 77767574 numaralı telefonu sana köprüden atlamanın, ne köprüye ne de sana bir faydası olmadığını gayet yumuşak bir dil ile anlatsınlar.


Önce psikolojini sağlama almaya çalış. Öyle ya intihar edecek adamların psikolojileri, sosyolojileri ve hatta biyolojileri gayet bozuktur. Şimdi diyeceksiniz ki psikoloji bozukluğunu anladık da sosyoloji ve biyoloji bozukluğu da ne ola ki? Onu da hemen izahat kapsamına alıp açıklayalım siz sevgili okurlara. Sosyopat yani topluma uyum sağlayamayan adamlar olduğu için bunların bir çoğunun, psikolojileri ile birlikte sosyolojileri de bozuk oluyor haliyle... Onu anladık da biyoloji bozukluğu ne oluyor, dediğinizi de duyar gibi oluyorum. O da böyleyken böyle, yani çocuk delikanlı, lise son sınıf, biyolojiden zayıf aldığı için okulunu bitiremiyor böylelikle de bunalıma giriyor bilmem anlatabildim mi?


Hemen bir delikanlı hattı düşürüp karşısında ki muhatabı ile konuşmaya başlar.


- Abla az önce intihar yazdım, o dediğiniz yetmiş yedili numaraya gönderdimdi, ama bana neden dönüş yapmadınız da beni ikinci kere mesaj atmaya ve aramaya mecbur bırakıyorsunuz, yoksa siz benim hayatıma beş kuruş ya da iki paralık, üç euroluk değer de vermiyor musunuz, onu bileyim de ona göre iki kere de intihar edebilirim yani...
- Yok, çocuğum yok, olur mu öyle şey. Bak hemen ulaştın bize bir iki dakika gecikme ile aman ha sakın sakın intihar edeyim deme evladım bak baharlar yazlar gelmiş, börtü böcek çıkmış, çiçekler güzel kokuyor, kızlar çiçekli elbiseler giyiyor. Anlat bakayım yavrum Zeynep Ablana dertlerini şöyle etraflıca anlat hem rahatla hem de kurtul...


Zeynep Abla kurumun psikologlarından birisidir...


- Bak abla sen de bana kurtul dedin bu dünyadan, sen de beni sevmiyorsun, ben ölsem hiç birinizin kılı kıpırdamaz, cenazeme çelenk göndermez helvamı bile kavurmazsınız
- Yok çocuğum yok ben lafın gelişi söyledim. Dertlerinden kurtul manasında. Çok güzel ağızlara layık helvalar kav..... ay ne diyorum ben yahu!
- Ha tamam o zaman...
- Nedir yavrum kız arkadaşın mı terk etti? Annen bulaşıkları sana mı yıkatıyor? Uyurken uçak motoru gibi horluyorsun da ev de kimseleri uyutmuyor musun? İki sene geçti de kız arkadaşının elini mi tutamadın, beline mi sarılamadın? Spor Toto oynadın da son iki maçta mı yatıp beş yüz milyardan oldun? Ya da hiç biri değil borsaya girdin battın...
- Yok be abla bunların hiç birisi değil bilemedin. Ben zevk için spor olsun diye intihar edecektim. O adrenalini yaşamak istiyorum sadece, nasılsa kurtaracak birileri vardır, ne iyi insanlar var her tarafta, değil mi ama abla?
- A benim yavrum a aklı iki buçuk karış havadarım zevk için adrenalin için intihar edilir mi gebertirim bak seni, elimde kalırsın.
- Baaaak baaaak! Sen de beni gebertmekten bahsediyorsun sen de beni sevmiyorsun abla...
- Yok çocuğum yok lafın gelişi şeyttimdi ben, benim de psikolojim bozuk da biraz yavrum. Sen bana takma kafayı...
- Anlat ablacım sen de bak bana anlat dertleşelim yani değil mi ama? Sen psikologsun diye senin sorunların yok mu?
- Aaah ki ahh! Sorma, sorma her gün bu intihar etmek isteyenler ile uğraşa uğraşa dert babası pardon dert anası oldum yani. Doğru ya bayan psikolog olduğuma göre dert anası sınıfına giriyorumdur mutlaka, oh iyi ki dert babası değilim...
- Anlat abla bak ben yabancı değilim daha önce ki intihar girişimlerimde senin ile en az on beş yirmi kere görüşmüştük, hatta sen benim çocukluğuma bile inmiştin de sonra geri çıkman ne kadar zor olmuştu. İstersen şimdi de senin çocukluğuna inebiliriz...
- Ay sorma sorma benim çocukluğumu çok sıkıntılıydı çok, biz on üç kardeş aynı oda da yatardık da birbirimizin horlamasından gazından neredeyse her gün asaplarımız gerim gerim gerilirdi...
- Yapma be abla çok sıkıntılı imiş gerçekten senin de çocukluğun, anlat anlat daha dağarcığında neler neler var?
- Mum ışığında ders çalışır, köyde tavukları inekleri yemlerdik, çoğu zaman da hep ben yapardım bu işleri evin en küçüğü olduğum için...
- Deme be abla benziyor hayatımız, yaşadıklarımız birbirine. Ben de en küçüğün bir büyüğü idim ama yine de hep ihaleler ben ile benim küçüğüm de kalırdı... Hele daha anlat abla.
- Sonra babam öldü, peşine de annem altı ay sonra eve üvey baba getirmesin mi? İşte o zaman bütün kardeşler isyan ettik kötü kaderimize. Üvey baba da bizi her gün sırayla döverdi. Yani bir sopa yedin mi on üç gün sıra gelmezdi, Allah var sırayı atlamazdı hiç üvey babamız...
- Vay ablam vay sen de okudun psikolog oldun demek ki hem hayattan hem de annen den ve üvey babandan intikam almak için okudun da okudun.
- Ya işte böyle. Ben de de dertler dolu dolu. Ya sen beni resmen katakulliye getirdin zibidi. Psikolog ben miyim sen misin? Senin çocukluğuna inecektik, intihar mintihar ettirmiyecektik seni. Vazgeçtin değil mi?
- Abla sana üzüldüm gidip şimdi hava gazını mı açsam, yoksa kendi mi tavana mı assam? Gözünü seveyim abla bir akıl ver en az ağrısız acısız hangisi ise onu söyle ablammm benim...
- Bak darılırım kendini intihar edersen, yüzüne bile bakmam. Hadi benim canım hayat güzel, kuşlar börtü böcek, kaplumbağalar, geyikler, ceylanlar kapibaralar filan fişmekan...
- Tamam abla tamam be vazgeçtim. Neyse telefonda çok yazdı zaten. Hadi kal sağlıcakla başka bir intihar denemesinde buluşuruz yine öptüm ablacım... Hep sen çık benim telefonlarıma öbür psikologlar beni hiç anlamıyor hem de hiç...