Yazı uzayacak endişesiyle bundan önceki yazımda, "Osmanlıca nasıl doğmuştur, nasıl bir dildir?" konusuna olabildiğince kısa göz atmıştık. Bugün gündeme getirilmesindeki amaçları bu yazıya bırakmıştım.

Sarayın gözdelerinden Kadir Mısırlıoğlu adıyla maruf ulema hazretleri buyurmuşlar: "Harf inkılabı köpekliktir."
Kendileri Türk tarih araştırmacısı, Sebil Yayınevi kurucusu ve sahibi, İlim ve İrfan Vakfının başkanı olup geçmişte Milli Türk Talebe Birliği yöneticilerinden ve Komünizmle Mücadele Derneğinin gözüpek aktivistlerindenmiş.

K.M.Derneği'nin 6-7 Eylül 1955'te, İstanbul'da azınlıklara yöneliklik utanç verici saldırıdaki rolü, sonraki yıllarda ise iki derneğin de solculara her fırsatta "Allahüekber, tekbir!" diyerek vahşice saldırıları bizim kuşağın belleğinde capcanlıdır.
Kanlı Pazar, TİP'in Doğu Mitingleri, TÖS'ün Kayseri kongresindeki öğretmenleri ateşe verme girişimleri vb... O zamanlar, bu tür eylemlerde, milliyetçiler, ülkücüler, İslamcılar kol kolaydı. Siyasal iktidar ve ordu onların arkasında kale gibi durur, solcuların başına gelmedik bela kalmazdı. O günün yeni yetmeleri, gençleri, şimdi iktidarda.

Bugün "Osmanlıca Osmanlıca" diye tutturanların geçmişine kabaca göz atmak için bu girişi yapmak zorunda kaldım. Yazı uzayacak da hiç okunmayacak korkusu da dürtüyor bir yandan.

Şimdi bu zevatın bebelerden dedelere, ninelere kadar Osmanlıca diye dayatmalarının nedenlerini dilimin ve mantığımın elverdiği ölçüde çeşitli başlıklar altında anlatmaya çalışayım. İsteyen okur okumaz, beğenir beğenmez ama aktarmak boynumun borcu. Bu ülkenin mürekkep yalamış bir kadını olarak sorumluluklarla mezara gidemem. Kabir azabını bu dünyada kendi kendimize reva görenlerdeniz ne de olsa... Bizim kitapta çalmanın her türü haramdır, günahtır; bilgi de olsa kafa kutusunda, kafa kasasında saklamak günahtır.

Osmanlıca dayatmasındaki amaçlar:

1-Ekonomik çıkarlar:

Arapça öğrenmiş olan İmam Hatiplilere yeni iş alanları yaratmak, yeni bir sektör oluşturmak.

Şimdiden internette Osmanlıca kurslarının, kitaplarının reklamları yaygınlaştırılmaya başladı.

Nurcu Hayrat Vakfıyla Milli Eğitim Bakanlığı arasında daha 2013'te bir anlaşma yapılmış ve 5 yıl uzatılmış. Eğitimi bu vakıf üstlenecek, maaşlar bizim vergilerden demek ki. Anlaşmaya göre 81 ilin valisiyle işbirliği yapacaklarmış. MEB'te bu işi bilen öğretmen sayısı 100 imiş. Bebelerden dedelere kime yetsin? Şimdiden 9 bin öğretmen yetiştirmiş bile bu vakıf.(http://www.radikal.com.tr/turkiye/osmanlica_ogrenim_hayrati-1248312)

En azından kitap, dergi, dağıtım, kurs yerleri için yer kiralama... Benim aklıma asla gelemeyecek, sinekten yağ çıkartırcasına icat edilen başka gelirler... Gelsin nur yüzlü paralar...

Sanayi ve tarım sektörünü sürekli baltalayarak üreten değil, tüketen toplum yaratırken, yoksul kesim sadakaya alıştırılıp biata zorlanırken doğan işsizlik sorununu böylesi kültürel amaçlara da hizmet edecek yollarla çözmeye çalışmak da bu kapsamda ele alınabilir.

2-Psikolojik, sosyolojik, kültürel amaçlar, çıkarlar:
Artık bizim dilimizde de kullanılan Latinceden gelen Mobbing sözcüğüyle ifade edilen baskı, taciz, sıkıntı verme, rahatsız etme yoluyla psikolojik şiddet...

Her ne kadar zengin bir edebiyat yaratmışsa da bugün ölü bir dil olan, dünyada bilimsel, kültürel hiçbir geçerliliği olmayan bir dili, bugünün gençlerinin iman zoruyla bile olsa severek, isteyerek öğreneceğini düşünebiliyor musunuz?

Edebiyat öğretmenleri bilir. Edebiyatımızın Divan Edebiyatı diye bir dönemden geçtiğini öğrensinler, kabaca fikir sahibi olsunlar diye kırk takla atardık çocukların önünde. İstediğin kadar bulmacaya çevir, ergen çocuğun birincil ilgi alanı olan aşk meşk beyitlerinden yararlanan, dramatizasyon falan öğretmenlik sanatının her yöntemini kullan, şaklabanlık yap sınıfın tümünün ilgisini çekenin alnını karşılarım.

Bence gerek yok ama ilgi duyanlar, üniversitede o alana kaymak isteyenler için liselerde seçmeli ders olarak okutulsun. Amaçlanan bu değil ama. Zorunluluk. Arap abecesine de geçerek geriye doğru, bilinç değişimini yaratmak, gelecek düşüncesiyle bağı kopartmak, düşünme dinamiğini, tekerleği geriye çevirmek gibi geriye çevirmek. Ne kadar başarırsak o kadar kârdır mantığı.

İnsan doğası ileri gitmeye kurgulanmıştır. Karşı devrim, muhafazakarlık totaliter, despot olmak zorundadır. Var olandan daha iyisi, daha çok adaleti, daha az sömürüyü, insana daha çok yatırımı gerektirir ve muhafazakarlığın, din tacirliğinin doğası bunun tam da tersini ister. O hep çobandır, toplum da sürü.

Totaliterlik, denenmişi, köhnemişi var olanın yerine koymaya çalışır. Koyun gibi güdemem endişesiyle matbaayı, bilimi, resmi, heykeli, elektriği yüzyıllarca imparatorluğa sokmamış, denenmiş, köhnemiş totaliter bir sisteme geri dönmek ancak zor ile mümkündür.

Dil ile ilgili bu amaçları, 4+4+4 ile nüfusun yarısı kadınları eğitim dışı bırakma, erkek çocukları ucuz işgücüne itme... Orta dereceli okulları İmam Hatip Okullarına dönüştürme... Karma eğitimi kaldırma... Anaokullarından başlayarak din derslerini zorunlu kılma gibi eğitim politikalarıyla birlikte düşününce hedefin Sünni, Vahabi Arap kültürü, yaşam biçimi olduğunu anlamak için kahin olmaya gerek var mı?

Son 7 yılda, kadına yönelik şiddetin yüzde 1400 artışında her alanda uygulanan bu tür politikların rolü yadsınabilir mi?

Sürekli öteki dünyada cezalandırma korkusu içinde, diliyle kültürüyle, yaşam tarzıyla çağdaşlarından uzaklaştırılarak yaşamaya zorlanan gençlik, kadınlar, uygar erkekler bu zorbalığa ne diyecek?
Yaşayanlar görecek.

3- Politik çıkarlar, amaçlar:

Yukarda kısaca belirttiğimiz, eğitim alanında, yönetenler tarafından dayatılan, çoğaltılabilecek bu olumsuz gelişmelere, örneklere politik alanda yapılanları da eklemek, birlikte düşünmek zorundayız.

Demokratik ülkelerde asla görülmeyen, savunma, delillendirme, yargılamada yapılan hukuksal düzenlemeler...

Makul şüpheli kavramı ve diğer yetkilerle polise tanınan şiddet hakkı...

Ordunun benzer amaçlarla yeniden düzenlenmesi...

Demokratik hak arama yollarının, gösteri, yürüyüş, toplantı haklarının kısıtlanıp her türlü şiddete, gencecik çocukların katline seyirci, anaların feryadına duyarsız korkak bir toplum yaratılması...

Tek tip, biat etmiş bir medya, basın-yayın yaratılması...

Erki elinde tutan belirli bir azınlığın görülmemiş boyuttaki yolsuzluklarının ört bas edilmesi...

Her türlü yalanın, riyanın, hırsızlığın uğursuzluğun baş tacı edilip "Kötü, ayıp, haram, günah" gibi kavramların ters yüz
edilmesi, kadim erdemlerin katledilmesi...

Evet bunlar, bütün bunlar politik çıkarlardır.

Gittiği yere kadar giden bir yönetim ve şiddeti belirsiz acılara gebe bir toplum...

Şimdi, Leh yazar Sienkiewicz'in ünlü romanı Quo Vadis?'in sayfalarını çevirelim.

Aziz Petrus'un, Roma'dan Neron'un zulmü yüzünden kaçarken çoktan çarmıha gerilmiş İsa'ya rastladığında, şaşkınlıkla sorduğu soruyu hem yönetenlere, hem yönetilenlere soralım:

Petrus: "Quo Vadis?" (Nereye gidiyorsun?)

İsa: "Roma'ya, yeni baştan çarmıha gerilmeye gidiyorum çünkü sen benim kurtaracağım insanları bırakıp kaçıyorsun."

Gökten üç elma düşmüüüşşş.... Biri Neron'un, biri İsa'nın, diğeri de kaçmaya koyulmuş Aziz Petrus'un başına...

QUO VADİS???...

Bir önceki yazının linkleri:

http://blog.radikal.com.tr/egitim/ah-osmanlica-ille-de-osmanlica-82907
http://blog.milliyet.com.tr/ah-osmanlica--ille-de-osmanlica-/Blog/?BlogNo=483212
http://vildansevil.blogspot.com.tr/2014/12/ah-osmanlca-ille-de-osmanlca-yeni.html

18.12.2014
Vildan Sevil
http://www.izedebiyat.com/yazi.asp?id=119973