Çaresizdir geçmiş zaman. Yitirilmiştir. Artık orada değildir. Sancıları vardır 'şimdi'nin ve derin kaygıları da. Umutları solar bazen de umarsızca çoğalır geleceğin.

Ey ruh!

Neredeysen çık artık. Hangi zamana ait olmak istiyorsan ol. Bir şey ol. Sıcak samimi ya da tüm sahtekarlığınla ama ol! Adres bildir bu bedene. Ayaklar tereddüt içinde atarken adımları nasıl tökezlemesin ve hangi yöne baksın bu gözler.

Çok bilinmeyenli denklemin bilmem kaçıncı dereceden bilinmeyen ruhu! Azap içindesin. şeytanların ve meleklerin şaşkın. Bırakmışlar seni çekiştirmeyi . Vazgeçilmişsin. Bir şarkının - şiirin unutulmuş , akılda sadece nakaratı kalmış kısmısın. Haksızlıklara yenik düşmüşsün belki biraz kendin de yapmışsın . Cesaretin çoktan seni terk etmiş.

Bak ruh!

Orada bir ışık yok ne de bir karadelik...Çöl gibi bir yerdesin. Dudakları çatlamış bedeninin. Susamışsın. Çok hem de... Bir yudum belirginlik ve netlik için uzun yoldan gelmişsin. Anlam ve amaçlarından doğan çocukların öksüz kalmış. bir çıkarın yok. Çıkar sahibi olamayacak kadar 'farkında'sın ve sen duvarların arasından , insanların içinden geçemezsin. Bir çizgi film kahramanının ruhu olaydım dedin. Duydum seni. Yine bana döneceksin. Kırılıp dökülsen de kaç defa , yine bana döneceksin. Kırık parçalarını arayacağız birlikte ya da ağlamana eşlik edeceğim. Bedenimde yüzdürmene izin vereceğim gözyaşlarını. Sonra bir avuç toprak getireceğin sana. Hatırlayacaksın geldiğim yeri. İşte diyeceksin ağlarken , tam da böyle kokuyoruz ıslak toprak kokusu gibi...

Sevgili ruh!

Haydi sakinleş artık. Şii geçti artık.. Gel sarayım seni toprak kokumla. Özüm sensin. küslük yaratma...