Şehrim İstanbul ,

Uzun zaman oldu .Seni düşünmedim . Sokaklarını , Moda Burnunu anmadım. Aklıma düştün bir gece vakti işte böyle. Sen de özledin mi üzerinde gezinen ayaklarımın sesini...Rıhtımdan adalara bağırtılarımı...Senle olsaydım şimdi tüm kalabalığınla sarardın beni.

Bahariye'den aşağıya koşuyorum şu an. Evet evet sırtımda sırtımda siyah sırt çantam var. İskeleye koşuyorum. Bilmiyorum bekleyenim var mı iskelenin önünde. Eminönü-Karaköy...Gözyaşlarımı bilirsin. Salyamdan sümüğümden iğrenmezsin. Çok sular akmadı değil mi o köprünün altından? Gelsem. hem de bir fazla.Sarsan bizi. Çok dolusun , başında türlü dertler...Olsun. Bana yeniden yer vardır yeditepeli şehir. Şefkatli bir anne gibi kucaklarsın.

Gittim ya ben alelacele , barıştık değil mi geçen yılların ardından?Sana çok ihityacım var tam da şu an. He bu arada inanması zor ama olduğu gibi kabul etmeye çalışıyorum bazı şeyleri. Yok yok şaka yapmıyorum.Zaman tüm bilgeliğiyle öğretiyor işte...

Biliyor musun dördüncü kattaki odamın penceresinden sana söylediklerimin arkasındayım hala. Zaman-mekan , yaş kemal tamam ama ben pek değişmedim. Gözlerimin etrafında çizgiler ve üzerimdeki ağırlıkları saymazsan eğer . Bakınca anlarsın koca gözlerimin ta içine.

Sakladığım her şey yerli yerindedir umarım. Çok özledim seni . Bir yarın çocukluğum , öbür yarın ilk gençliğim...Anlatacak çok şey var. Bana bir yakamozlu geceni ayırırsan boğazına nazır , dökülesim var sana patır patır.