An olur, herşeyin sonu gibi gelir. An olur, baştan başlar herşey. Anlar olur hatırlanmaya değer, anlar olur, unutulur...
Yaşamak ne kadar komplikeyse var olmak bir o kadar basit, sade.
Yaşamak her ne kadar baş etmekse, bir o kadar teslimiyet...

An olur, ömür biter. Tüm anların ıssız, naçar hatıralara dönüşür...
Ne doğruların kalır, ne isyanların. Görürsün kendini bir anın içinde.
Hiçliğinle yüzleşirsin.

Bir an olur, Aşk olursun...


Hep tek bir an. Hayat bir tek anda anlam bulur ve bunu bazen en zor yoldan öğrenirsin.
Günlerin bir yanılsama olduğunu öğrenirsin. Oyalandığını, arzularına, hırslarına köleleştiğini, biat ettiğini öğrenirsin. Bir anda ve belki son anında...

Oysa, çılgınca, ölesiye özgürsün. Oysa, hayatına hakimsin. Oysa, irade ve kimliksin!..

Zavallısın. Seni oyalayanlarda kaldığında...
Zavallısın, özünü reddettiğinde...
Zavallısın, Yüreğini susturduğunda...


eylül