Bir nefes, bir nefes daha ve yaşarsın. Sarıldığın, yargıladığın, sorguladığın, Itip kaktığın, şükrettiğin, kavuştuğun, reddettiğin hayatı yaşarsın. Öğretilmişi, söylenmişi, yaşanmışı ya da sadece sen gibi.
Bir sesi, mucizeyi, kaderin döngüsünü, umudu, zincirlere vurup unuttuğun mutluluğu bekleyip nefes nefes tükenirsin.
Özlediğin, arzuladığın ne ise kimliğin o olur. Yine de yaşarsın. Geldiysen, kim olduysan onu yaşarsın.

Herşeyi reddedebilirsin, kendini hariç. Herşey olabilirsin, kendin bile. Istersen...

Ister ağzında gümüş kaşıkla, ister yokluğun beşiğinde açtın gözlerini, kim olmak istersen onu olursun. Kimliğine kavuşursun. Kurduğun cennet veya cehennemde kendini illa ki bulursun.

Nefes, bir nefes daha, nefessiz kalırsın...

Kapattığın tüm kapılar zaferin sanırsan, yanılırsın. Mahrum bıraktıkların acı çeker sanırsan, yanılırsın. Yoksun kaldığını anladığında uyanır, kahrolursun...

Yaşarsın. Nefes, nefes yok olursun.


eylül