Hayat beklemekle geçiyor. Herkes birilerini, bir şeyleri bekliyor mutlu olmak için. Hayatta hep bir bekleyen ve beklenen var aslında.
Bir anne akşam eşinin eve dönmesini bekliyor, çocuklarını bekliyor sıcak bir telaş içinde.
Bir kadın çocuk bekliyor yıllardır, gücü kalmamış artık.
Bir insan terfisini bekliyor, haksızlıklara rağmen.
Bir kız sevgilisinden bir mesaj bekliyor, bir kere daha sevildiğini duymak için.
Bir işçi hafta sonunu bekliyor dinlenmek için. Bir aile pazar gününü bekliyor, bir arada olabilmek için.
Arkadaşlar yazı bekliyor beraber tatil yapmak için.
Bir kız evlenmeyi bekliyor, tüm mutluluğu orada bulacağına inanarak.
Bir esnaf daha fazla satmayı bekliyor, inadına.
Bir hasta, iyileşeceği günü bekliyor, özlemle ve hayallerle. Kilolu bir kadın, zayflamayı bekliyor, bir diyetisyen çıkışı.
Bir çocuk ekmek bekliyor, barınacak bir yer bekliyor, yalvaran gözlerle.
Genç bir kadın, merhamet bekliyor, insanlardan, kucağında biçare bebeği ile.
Bir şarkıcı, daha ünlü olmayı bekliyor, magazin haberlerinde, bar çıkışlarında.
Bir iş adamı, daha fazla kar etmek, daha fazla büyümek istiyor, sinirle ve ısrarla.
Bir öğrenci sınavlarının bitmesini bekliyor, okulunun bitmesini bekliyor, daha iyi bir hayat inancıyla ve umuduyla.
Bir doktor, ameliyatının bitmesini bekliyor.
Bir mühendis, projesinin bitmesini bekliyor, sevinçle.
Yaşlı bir teyze, ölümü bekliyor, yatağında, tüm yaşayanlara rağmen.
Bir adam, kurtarılmayı bekliyor göçüğün altında.
Bir adam mahkemeyi bekliyor, yeni bir başlangıç için.
Bir sevdalı, sevdiğini bekliyor, umutsuzca.
Bir hayat, bir başka hayatın bitmesini bekliyor, başlamak için.
Bir yaşam, bir ölümü bekliyor, tekrar başlamak için.
İnsan hep beklenen şeyde arıyor mutluluğu. Hep gelecekte arıyor. Bilmediği bir yerde, bilmediği zamanda, bilmediği insanlarla... İnsan hep zamanın geçmesini istiyor... İnsan hep ölüme biraz daha yakın hayaller kuruyor, hep ölümü arzularcasına... Ölüm eğer yeni bir başlangıçsa, insan yeni bir başlangıçtaki bilinmezliğe koşuyor hep, farkında olmadan...
Hayatta hep bir bekleyen ve beklenen var... Bekleyen mutsuz, beklenene ulaşınca mutlu... Beklenen de oysaki bir bekleyen... Ve hayat bitmeyen bir sarmal...

Funda