Günahkârdım,
kendi küçük düşüncelerimle
rengârenk boyadım,
ölümü düşündüğümden değil,
üç kuruşluk keyfim uğruna
üç kuruşluk masraflar için
şeytana sattım günahlarımı,
cennet zevklerinde keyfettim.
ne masumiyet vardı ruhumda,
ne de namusluydu bedenim,
tanıyamadım erdemi,
hep öyle yaşadım,
ilan-ı aşklarla kandırdım kendimi,
kendimi sevmek için sapıkça duygularla...


yaşar nuri öztürk’ün kitaplarından sonra
Allah ile aldatanları gördüm her tarafta;
zekeriya beyaz’ın söylemlerinden
din simsarlarını tanıdım;
kötülerin sayısı artmış olabildiğince,
iyi bir insanla hiç karşılaşmadım,
hiç kimse kalmamış
iyi insan olma eğitimi verilecek,
mezun edilerek gönderilecek.
her akşam yatmadan evvel
kurtardım yüreğimi onlardan
rakıyla…



çok kötülükler gördüm
kötüleri bilerek
kuşlar gibi umutsuzca çırpındım pencerelerde,
çaresiz kaldım,
kurtulamadım
ne egomla,
ne de rakıyla,
kapattım gözlerimi,
toprakla örtündüm,
sıkışık, karanlık, ıslak,
nefes almadım,
çürüdüm lime lime,
yılanlara yem oldum,
kurtcuklar üredi kemiklerimden!





─ o kurtcuklar da ölümsüz değiller ─



işletilen günahların bedelini
ödemek için cehennemde!