Zaman yazarlarından Etyen Mahcupyan mahcupça bir tavırla,“Ali gibi insanlar doğal olarak korunmasızdır... Onlara 'vurmak' kolaydır.” diyor; ne alaka?
Mahcupyan,“Akit Gazetesi Ali Bayramoğlu’nu hedef almış…” diyor “Ahlaki İdrak” başlıklı yazısından;

”İstikrar kazanan AKP dönemi altında Hürriyet’in işini şimdi üstlenenler ise, ciddiye alınmaması tavsiye edilen marjinal gazete ve web siteleri. Şimdi haber önce orada üretiliyor ve ‘büyük’ basın ‘görmezlikten gelemeyeceği için’ o haberleri gönül rahatlığıyla ‘ballandırabiliyor’. Günümüzün kritik meselesi ise artık misyonerler değil... Bilindiği gibi onlar bir anda buharlaştılar... Bugünün meselesi İslami kesim ile laik demokratlar arasındaki bağın kopartılması ve böylece İslami kesimin yeniden ideolojik açıdan ‘Türkçü’ kuşatma altına alınabilmesi. Hedef alınabilecek çok sayıda insan da doğrusu yok... Ama en 'iyisi' Ali Bayramoğlu...” şeklinde laflar ediyor Mahcupyan.

Ben şimdi gazetem Akit’e, ‘marjinal gazete’ dediğine mi kızayım…

“İslami kesim ile laik demokratlar arasındaki bağın kopartılması ve böylece İslami kesimin yeniden ideolojik açıdan ‘Türkçü’ kuşatma altına alınabilmesi” demesine mi?

Hangisine, bilmiyorum ki!...

Taraf Gazetesi yazarı Alper Görmüş de; “Akit şunu iyi bilmeli: Ali Bayramoğlu yalnız değildir...”şeklinde bir cümle ile kükremiş.

Şimdi ben de desem ki; senin ‘Ali Bayramoğlu yalnız değildir’ de milyonların sesi gazetesi Akit yalnız mı?

Sahi siz Akit’i yalnız mı görüyorsunuz?!..

‘Azınlık’ kelimesinin arkasına sığınarak; kendinizi ne zannediyorsunuz?!
Hem inanların gazetelerinde yazarak ekmek yersiniz, hem de, (ekmek yediğiniz sofraya edercesine) ‘inananların yüz akı’ bir gazeteyi tefe koyarak hedef gösteririsiniz, öylemi?
Sizin yaptıklarınız; ‘cami avlusunda Müslüman döven Yahudi’ tıyneti gibidir. Bir yandan -fiyakanızı ortaya çıkartan- gazetenin yakasına yapışmış dövüyorsunuz,/hedef gösteriyorsunuz, diğer yandan ‘hedef gösterildik’ diyerek çığırtkanlıklar yapıyorsunuz.
‘İngiltere’de faaliyet gösteren bir düşünce kuruluşu olan DPI toplantısına katıldığını haber vermek’ açıkça hedef göstermekse; hedeftesiniz, hedef tahtasına oturmuşsunuz…

Malumunuz; hiçbir şey gizli kalmıyor…

Haydi diyelim bunları anladık, bunların zihniyetine/fikirlerine çanak tutan, zemin hazırlayan, destekleyen, sırtını sıvazlayanlara ne oluyor?

Sahi ne oluyor inananların değerlerine küfreden kalemşorları besleyen gazete patronlarına?

Akit Gazetesi’nin bir okuru olarak, ‘yalnız olmadıkları’nı haykıranlara misliyle, hatta daha gür bir sesle seslenerek diyorum ki;

“Akit hiç yalnız değil…”