Zürriyetindeki çılgın kelebeği yakalayamadığım günlerdendi
Şırfıntı! savruluş oluklardan akarken ölümcül çukurlara
Hakikaten acıtmıştın
Ağladığımda farkına vardım içimde irinle dolan hiçliklerin
Sunduğun beşinci geyşa tangasındaki püsür masumluğu
Hakikaten acıtmıştın
Gazeteler yazmıştı ‘Organlarım içimde patlamıştı’
Son dakika geçtiler ‘ Çığlık atarken oyulan gözlerimden çıkan kızıl hareleri’
Çöp biriktirmeye başladım , tıktım tıkıştırdım kaybetmenin korkutan duyarlılığını
Hakkaten acıttın

‘Her zamanki zavallı, ben
Ben her zamanki arabesk kaybeden’

Duyulmuyordu artık zürafa boyunlarını astığım kanlı meşeler
Dokunsan yırtılırdı derim , derim narin, derim yırtılgan
Dökülürdü ‘sus’ desen içten çürüyen kara etlerim
Eprimişti!
Hakikaten acıtmışsın
Sen gittikten sonra fark ettim içimde patlayıp duran apandisitler bırakmışsın