denizim artıyor
çıkarmaya çalışıyor belleğinden
bir balık olta içinde tutuluyor
denizim durmadan artıyor
bakıyor bana sonra gülümsüyor
çıkarmaya çalışıyor giysisini
mayosu kalıyor atlıyor gülümsüyor sonra

atlar denizi burası diyor şaka yapıyor aklınca
bana elini uzatıyor tutuyor dudaklarım tuzlu dudakları tuzlu
atlar denizi ha! komik
bir tuğra osmanlıdan denizin ortasında denizi arttırıyor
evler ahşap değil ama ahşabımsı
bu çocuk ruhsal şu sarışın olanı nirvanaya ulaşmak zor değil burada gülümsüyor dedikten sonra
ayakları kıllı ama güzel
ayakları iri ama güzel
tuzlu dudakları dudaklarıma değiyor
sonra içkisini üflüyor ruhuma
sankileri birikmiş öne düşmüş kafası
kurulanırken havlumu izinsiz alıyor hayta;
birşey demiyorum tabii
sadece tutup dudaklarından öpüyorum bahane ya
kırlangıç elleri kırlangıç depresyonda sanki
sallıyor elini ama mahzun ama istemem böylesini gülse ya
benim sevgilim olmayan şu adam gibi
benim değil başkasının hiç değil ama kendini
başkasının sanıyor hayta.
bir hayalden bir hayalata atlıyor
suskunluğu büzülmeyen cinsden ihraç
çıkar beni bu delikten komik bu çocuk ya! böyle diyor
aklı sıra güldürecek para isteyecek sonra serseri ya böylesi
cıgara yakacak alkol tüketecek ellerimi tüketecek ruhumu tüketecek hecelerimi gecelerimi sonramı öncemi
tutkumu tenimi şairane alfabemi
somuracak içimdekini içindekini verecek bana da
denizim artıyor
tutuyor hiç sormadan ellerimi öpüyor hayta
adam olmayacak