|
sonsuzluk,
büyülü bir tekrar ediş
zamanın kıskacında.
oysa mutlağın sessizliği,
tüm gizselliğin aşımı olurdu,
imgelerden öte duyumsanabilseydi.
kaçkın aldatmacalarla çevrili tüm görülenler.
aslolan gerçek nerede derseniz, bilemem.
belki de, kopuşturulmuş
ve birbiriyle bağdaşmayan
bu mürekkep izlerinden
çok farklı bir dilin somutluğunda gizli.
okyanus diplerindeki derin tünellerin gizliliği gibi
bilinmeyen,
ulaşılmayan,
ancak her zaman
düşünümün baş mekanları olan bu yerlerde,
hiçe karışan mürekkep izlerinin
yerini dolduran,
suyla yazılan saf bir anlaşma dili...
bilen varsa bu dili gelsin.
anlam,
paylaşımın bütünleşmesinden
başka bir şey değilse
ve yoksa bilen su dilini,
sonsuza dek yok olmalı gerçeklerim.
aramadığım tek şey,
ve aramadığım sürece
bulacağım iz sudaki.
|
|
Beğendiklerim
