Denizli Belediyesi, kültür alanında büyük hizmetler yapıyor. Düşününüz uluslararası bir festivalin 27. si yapılıyor. Bu, pek hafife alınacak bir durum değil.

Geçtiğimiz günlerde Denizli’de yapılan 27. Uluslararası Amatör Tiyatro Festivali’ne katıldık. Gerçekten büyük bir organize idi. Benim, bu festivale üçüncü katılmam idi. Daha önce de oyuncu ve gözlemci olarak iki kez katılmıştım. Bu sefer ise Kıbrıs Türk Devlet Tiyatroları Genel Müdürü olarak konferans vermeye davet edilmiştim. Seve seve gittim. Çünkü Denizli’yi ve Denizlileri çok seviyordum.

Denizli, gelişmiş büyük bir kent. Büyükşehir olmayı çoktan hak etmiş. Temiz ve bakımlı bir kent. Üniversitesiyle, fabrikalarıyla, tekstil ürünleri ile Dünyaya kendini kabul ettirmiş bir kent.

Sadece tiyatro alanında değil, sanatın ve kültürün her alanında halka hizmet veriyor. Her dönemde festivaller, zincir halkaları gibi birbirini takip ediyor. Tabii halk, bu kültür hizmetinden oldukça memnun kalıyor.

Yağmurlu bir günde indim Denizli’ye. Sabahın ilk saatleri. Gelip beni aldılar.

Oturmuş bir festival anlayışları var. Plan ve programda neredeyse hiç kusur yapmıyorlar. Tüm detaylar önceden düşünülmüş ve belirlenmiş. Her şey adım adım, kalem kalem ilerliyor. Hata oranı sıfır.

Misafirler, nereye gelmişlerse gidip oradan otobüslerle alınıyor. Otellere yerleştiriliyor. Denizli’ye düştükten sonra tüm sorumluluk onlara ait. En iyi şekilde ağırlıyorlar gelenleri. Üç öğün yemek veriliyor. Neredeyse her akşam eğlence, her gün boş vakitlerde kültür gezileri yapılıyor. Herkes memnun kalıyor gösterilen ilgiden. Doğrusu Denizli bu konuda bir başka. Farklı bir kent. Farkları var. Fark yaratıyorlar.

Festival boyunca çok oyun izleme şansını yakaladım. Güzel ve kaliteli oyunlar izledim. Özellikle Azerbaycan’dan gelen ekip beni çok etkiledi. Belediye Sanat Merkezi’nde Azerbaycan Ekibi olan Lenkeran Tiyatrosu “Şah İle Eks Seda” isimli oyunu sahneledi. Dekoruyla, kostümüyle çok farklı bir oyundu. Ortada sadece dil sorunu vardı. Ama kendinizi oyuna dikkatle verirseniz herhangi bir sorunun olmadığını görüyordunuz. Ben, kendimi o kadar dikkatle verdim ki, anlaşılmayacak bir şey yoktu. Konuşulan da Türkçe idi. Geleceğe umutla bakılması gerektiği mesajını veren oyun, yöneticilerle yönetilenler arasındaki çatışmayı dile getiriyordu.

Azerbaycanlı sanatçılar çok başarılıydılar. Oyunları çok profesyoneldi. Ben onların amatör tiyatro gruplarının arasında amatör olarak adlandırılmasını anlayamadım. Oyuncularının hemen hepsi Azerbaycan Devlet Sanatçısıydı. Ve hepsi de profesyoneldi.

Yine Makedonya’dan gelen ekip çok anlamlı bir oyun sergilediler. Kanze Theater’in hazırladığı ve yine Belediye Sanat Merkezi’nde sahnelenen “Balkan Vilayet” isimli oyun alkışlarla takdir topladı. Oyuncuların hemen hepsi oldukça amatördü. Ama görevlerini en iyi şekilde yerine getirdi. Sırp zulmünü anlatan oyunda, saldırıya uğrayan Türk asıllı vatandaşların zaman sonra, yaralı, sakat ve hasta olarak Türkiye’de karşılaşmaları, vatanlarından zorla ayrı düşürüldükleri anlatılıyordu.

Oyun sonrası oyuncular ayakta alkışlandılar. Dil sorunu ise oldukça fazlaydı bu oyunda. Yer yer Türkçe kelimelerin de kullanılmasına rağmen konuşulanları anlama neredeyse imkânsızdı. Fakat verilmek istenilen mesaj gayet açık bir şekilde verilmişti.

Mersin Ekibi çocuklara yönelik “Bastıbacak” oyununu Çatalçeşme Oda Tiyatrosu’nda sahneledi. Oyuncuların tamamı gençlerden hatta çocuklardan oluşuyordu. Yönetmenleri de çok genç bir bayandı. Yalan söylemenin insanın başına olmadık işlerin açacağı mesajını veren oyunu minik izleyiciler zevkle izlediler.

Kıbrıs Türk Devlet Tiyatrolarının önerisi ile bu festivale katılan Erenköy Belediyesi Espirin Karpas Tiyatrosu da oldukça başarılı bir oyun sergiledi. Cengiz Bayraktaroğlu’nun yönettiği “Salaklar Sofrası” adlı oyun Çatalçeşme Oda Tiyatrosu’nda ayakta alkışlandı. İzleyenler kahkahalara boğuldular. Oyuncularımızı büyük bir keyifle izledim. Gerçekten KKTC’yi en güzel biçimde temsil ettiler. Onlarla gurur duydum.

Bursa Ekim Tiyatrosu da bana göre çok başarılı bir oyun sergiledi. Ahmet Vefik Paşa’nın yazdığı “Meraki” isimli komedi büyük bir beğeni ile izlendi. Bir Molyer adaptasyonu olan Meraki Oyunu, Molyer’in “Hastalık Hastası” adlı oyunun günümüze çevrilmiş bir varyasyonu gibi hazırlanmıştı. Değişik bir kurgusu vardı. Eğlenceli, zevkli bir oyundu. Oyuncular oldukça başarılıydı. Onlar da ayakta alkışlanan gruplar arasında yer aldı.

Benim en çok dikkatimi çeken oyunlardan biri de İstanbul’dan gelen Süt Kardeşler Sahnesi’nin sunduğu “ İlk Suç, İlk Günah” oyunu oldu.

Kan Davasını, töre cinayetlerini, hapishane geleneklerini, kendilerine baba denilen ve haksız kazançlarla zengin olan insanların, ihtiyaçlı, mecbur olan, garip, aciz insanları nasıl bir piyon gibi kullandıklarını anlatan iki kişilik bir oyundu.

Oyunu Birol Tezcan yazmış. Derviş Tezcan ve Hüseyin Elçi oynuyor. Ve bu ikisi aynı zamanda oyunun yönetmeni olarak karşımıza çıkıyor. İki kişilik bir oyun olan “ilk Suç ilk Günah” seyirciler tarafından ilgiyle izlendi.

Yine AC Sahne Sanatları çok anlamlı bir oyun sergiledi. “Orada Kimse Var mı?” Gölcük ve İstanbul Depremlerini konu alan bu oyunu, çok istememe rağmen, ne yazık ki izleyemedim.

Son olarak Gala Gecesinde Denizli Belediyesi Şehir Tiyatrosu’nun sahnelediği “Tiyatro Yeniden” isimli oyunu izledim. Keyifli bir oyundu. Özellikle başrolü paylaşan iki erkek oyuncu çok başarılıydı. Ama ne yazık ki oyuncu bayanlar için bu terimi kullanamayacağım. Çok acemi ve çok amatördüler. Ama cesaretli olmaları yönünden onları da tebrik etmek gerekir. Gelecekte, alacakları eğitimle iyi birer oyuncu olmalarını umut ediyorum.

Gala gecesinden söz edecek olursak, çok keyifli çok güzel bir gece olmuştu. Özellikle Rus Ekibinin dans ve müzik gösterisi geceye damgasını vurmuştu. Oyuncuların performansları en üst derecedeydi doğrusu.

Makedon sanatçının şarkı söylemesi ve festivale katılan oyuncuların sahneye çıkıp oynaması ayrı bir neşe kaynağı oldu. Gecenin sonunda festivale katılım belgeleri ve ödülleri verildi. Böylece uluslararası bir festivalin 27. si de büyük başarı ile bitmişti.

Bana göre çok yararlı bir festival olmuştu. Verdiğim konferans ile Kıbrıs Türk Tiyatrosunu anlatma şansı buldum. Dinleyenler ilgiyle, merakla takip ettiler beni. Çok büyük bir keyif aldım.

Düşünün. Kimileri, Azerbaycan’dan, Makedonya’dan, KKTC’den ve Türkiye’den çıkıp gelmiş. Kimileri de Rusya’dan, Bulgaristan’dan gelmiş. Tiyatronun ortak paydasında buluşmuş. Birbirlerine sanatlarını, kültürlerini, gelenek ve göreneklerini anlatmışlar. Dostluklar, arkadaşlıklar, yarenlikler kurmuşlar. Var mı ötesi…

Her gece otel lobilerinde yapılan sohbetler, anlatılan hikâyeler ve ortaya çıkan fikir alış verişleri.

Biz KKTC grubu olarak daha ziyade Azerbaycanlılarla iyi ilişkiler içine girdik. Onlarla sıkı bir dostluğumuz oldu. Her akşam sohbetlerimiz geç vakitlere kadar devam etti. Hele Azerbaycan’nın Eurovision Müzik Yarışması’nda birinci geldiği gece yaşadıklarımız unutulmazdı doğrusu.

Ayrılık vakti geldi. O gün Denizli Valisi Sayın Yavuz Erkmen’i KKTC grubu olarak ziyaret ettik. Bu bir nezaket ziyareti idi.

Sayın Vali, bizleri içtenlikle karşıladı. Bizleri her zaman Denizli’ye beklediklerini söyledi. Sayın Vali’ye hediyelerimizi sunduk. Teşekkür ederek huzurlarından ayrıldık.

Ben, Antalya’da yapılacak olan Uluslar arası bir toplantıya katılmak üzere Antalya’ya hareket ederken, Espirin Karpaz Tiyatrosu da Kıbrıs’a dönmek üzere İzmir’e doğru yöneldi.