Yine kar yağmış evlerin çatılarına
İçlerindeki sobalarda yanmasa
Üşür ölüm bile

Yine sessizlik sarmış gece yarılarını
Uyuyan devler uyanmış
Köpek havlamaları kurt uluyuşlarına karışmış

Sabah mı?
Daha çok var.

Gece ayazı çarpmış bahçedeki açan gülü
Güneşin yokluğundan görünmez renginin solukluğu

Siyaha bürünmüş gece
Saklamış bütün renklerle birlikte seni

Soğuk
Bir o kadarda sıcak
Yokluğun üşütüyor bedenimi
Varlığın yakıyor

Sabahla birlikte güneş olup erit
Karlanmış,
Buzlanmış,
Üşümüş yüreğimi

Ellerimden tut hadi
Boynuma sarılıp öp beni
Günaydın değip aydınlat geceleri

Nisan yağmuru olup ıslat aşkınla beni
Yağan kara inat
Buz tutturan soğuklara inat
Mevsimimi yaşat bana
Mevsimim sen
Sen ise ilk/baharım