Bir pencerem olmalıydı hayata açılan
Küçükte olsa bir oda
Sonra duvarda küçükte bir raf olsa mesela
Olan hayallerimi o küçük raflara sıralasaydım
Bak hayat demeliydim gördünmü
Pekte birşey istemiyormuşum senden
Etrafımda kitap kokan bir hayat
O hayatın içine sıkışıp kaldım belki ama
Biliyorumki dışarıdaki hayat
Yazılanlara dökülenlerden çok daha berbat
Boşver beni be hayat
Elime bir kalem birde kağıt ver yeter bana
Birde gönül gözümle bakabileceğim o pencere
Mesela bir gün kalbime giren ertesi gün çıkışını isteyen bir sevgilide verme bana
Kalpte acı yokken aşık ettirme beni sevdirme beni mesela
Ailede verme bana gün geldiğinde o sevdiklerimin ardından göz yaşı döktürmede bana
Dayanamam be hayat dayanamam ben bunlara
Ne diyeyim ben sana bunlara dayanabilecek bir kalp vermemişsinki bana
Söyle be hayat şimdi suçlu benmiyim burada

Edibe Toğaç