oryantalizm kağıt israfı bazıları fazla insan
gecenin on ikisi şiir yazmak için geç bir vakit
mastar eksiz yaşanmışlık birikintileri:
yaşamayı denemek, ölmenin yarısıdır.
belki freud sürçmesi olur yanlışlıkla sesimiz çıkar.

küfür kimseye yakışmıyor da
konulu edilince alkışlardan sesini duyamıyorum
ah biraz susta gergin çamaşır ipi gibi sallanalım yenibaharda
ah biraz susta hicabı kapılı gemilere kapatıp denize salayım.

hayatımı ciddiyet ablukası altına aldılar
dikenli teller var gitmeye çalıştığım yerlerde
nereye adımımı atsam eylem
nereye adımımı atsam sen sus gözlerin de sussun
en iyi bilenleri de denize salsak şamyelsiz.

adımımı atabildiğim kadar geriye atıyorum
ben batan denizaltıların zanlısı olmak istiyorum
içinden tuzlu sular geçen
bir yerinde yosunlar susan

katli vacip bir geminin
kendi yangınında batırılan gidiş hikayesinde
alevler bana bu kadar yakınken durmam
kayan bir yıldızı yoklamamdandır
tepeme düşmesin diye.

benim ruhumun bir yanı anglo-sakson değil bebeğim
hâlâ anlamadım zaten cermenler mi kaba yoksa biz mi naifiz
yoksa biz sevgiliyi öpmeyi de mi fransizlardan öğrendik
yaklaşsan da sığsak ikimiz bir kareye.

oysa ben seni çarpanlarına ayırdım sevgilim
zaten senin olduğun derse de geç katıldım
ondandır senli bir sınavda zorlanmam
eğitim sistemi bir yana, sen en çok cam kenarı gibisin
herkesin istediği, buğulu, yanağımı dayamak istediğim yüzün.

saçlarımızdan okşanarak uyutuluyoruz
ama uyumasak düz bir hayat çizgimiz olabilirdi
her gece rüyalarımda sana dönmezdi pusulam
belki doğuştan defolu bu pusula
ezberlerim bozulmaya nazır.

bana bakmasan o uyandıran sesinle
benim ölme kontenjanım doldu sevgilim
susmanın erdem sayıldığı bir şehirde
o kadar küstüm ki kendime
gözlerimden uyku akıyor
topluyorum bir şişeye.

Güzelyalı, Mart 2011.