geçiyor gölgeler kaldırımlardan
yüzünü yalıyor hançerli ışık
her dibe dalış gizli bir öykü
sonsuzluğun anlında dirilen boşluk
inziva kudretli elin
bağışlayan ilahilerin sahabesi
yıkıldığında karanlık mabet
taşların ruhunda ışıldat bizi
anlıyorum dememeli insan bazen
perdenin arkasında üşüyen yanlızlığı
ağzında zayıf bir kemiğin
incinmiş hırıltısını
tekerleğin hafifliği çuvalcı dayı
sen yoksulluklarına sefillikler taşı
her güneşi bitirişte bu kaldırımlar
emzirecek seni öz oğlu gibi
inan yarılıp giden rüzgara
kalemler kelamlar bir sırça saray
yokluğun bağrında tüm aymazlığı
utanmazlığıyla yürüyor zaman
yasası ademin bir çare
koy dudaklarına yansın ikilem
ya varsın saadeti sübyan
yada bunak bir çaresiz
eli yüzünde ağlıyan.