BİR ZAMANLAR
Zaman,cücelerin dev denildiği zamandı;
Aslanın kedilere yenildiği zamandı.
Kimisi rüzgar ekip fırtına biçiyordu,
Kimi çorak tarlaya ayrılık ekiyordu.
Hep böyle gelip geçti nice altın seneler,
Doğan yavrularını yere gömdü anneler.
Öyle bir rüzgardı ki yıktı birçok ocağı;
Ahmet,Ali,Ayşe’nin tükendi gençlik çağı.
Derken beklenen kasırga geldi birdenbire,
En yüksek denilen dağın boyu değdi yerlere,
Toplayıp dağdan yoldan elma ile armudu,
Sattılar bir pazarda tükettiler umudu.
Başladı ondan sonra ”Dövüşme seviş” faslı;
Binlerce genç annesi,kaldı gözleri yaşlı.
Dost nedir,düşman kimdir,bilmediler yine de;
Suçlu yönetmen varken,aradılar perdede…
Bu kaçıncı aldanış,bu kaçıncı oyundur?
Ders çıkaran bir alim,ders almayan koyundur!
Daha kaç yıl beklesin,daha kaç yıl bu uyku,
Bir reçete gerekse,gerçek tarihi oku.
Destan yapmaktan destan yazmamış ataların,
Bir destan sen yazıver,kan kussun düşmanların.
Kalemi cirit gibi fırlat hedefe düşsün!
Buluşları sen yap,rakiplerin düşünsün!
Dünya çok şey söylüyor ataların hakkında;
“Bir zamanlar” daima ders olmalı aklında…
Ünver PAZARLI