KOCA ÇINAR

Pınar üstünde çınar
Her bir kuşona konar
Ben yarimden ayrıldım
Yüreğim ona yanar
Anonim
Bir çınarımız vardır, köyün başladığı yerde.
Kurşun gibi gölge salar,eğler sıcak günlerde.
Kim bilir kaç yüz yıl oldu dikildiğinden beri?
Yazda değil,kışta bile bizde başkadır yeri.
Nice garip gölgesinde dinlenmiştir, kim bilir?
Hangi aşık dertli dertli söylenmiştir,kim bilir?
O zamanlardan bu güne geldi çok maceradan,
Taşıdı bir tarihi,meyan kokan tarlalardan.
Bilmem neden bizim köyde kavağa selvi derler?
Kavak diye,çınarın gölgesinde dinlenirler?
Bizim köylü umut kokar,altındaki kahvede;
Kuş ve yaprak hışırtısı cümbüş olur tepede.
Gün boyunca yorgunluklar döküldükçe ter olur,
Bir yudumcuk çay,vaktinde insana şeker olur.
Sulanmış tarla kokusu,taşınır berilere,,
Gökteki yalnız yıldızlar,hüzün salar yerlere.
Böyle hazin manzarayla bitirmişken gününü,
Dalına konan kuşlar,görür gece güldüğünü…
Aşkı toprağa dönük,dalları semaya açık,
Çok yolcuyu konuk eder,gece gündüz karışık.
Köklerini damar damar kara toprağa salmış,
Yorulsa da asırlardan,dimdik ayakta kalmış.
Ulu çınar ruhumda kök salmıştır her zerreme,
Kara sevdadan kaç aşık mağlup oldu vereme.
Bir kocaman düzlükte birkaç kavak arkadaşı,
Son yaprağı düşünce,güzün başlar ağlayışı.
Yaşlı gözle seyreder zümrüt gibi ekinleri;
Kara salkım yeşil yaprak,kıskanır zeytinleri…
Hava ılık olsa bile,gelen nihayet kıştır,
Koca yazların ardından,yalnızlık çok zor iştir.
İnim inim inler kışın,üstünde göçmen kuşlar;
Cömert çınar olmasa,kuşlara hiç bitmez kışlar.
Birer çınar akşamıdır,ömrumuz şu ovada,
Topraktadır umudumuz,gömülmüştür burada.
Lakin bahar gelecek,yeşerecek yaprağımız;
Hayallerin gölgesinde geçer en güzel çağımız.
Yalnız çınar,koca çınar!Ovanın tam ortasında;
Herkese sevgi verir,sevilmek ister aslında…
Ünver PAZARLI