MEYHANE TELEFONU



O zamanlar bir yerden bir yere göçünce en büyük sorun haberleşmeydi. Bunu hem işyerinde hem de evde telefonsuz kalınca iyice anladım. Doksanın ortaları, cep telefonları daha yaygın değil. Almağa kalksan bir servet. Araya adamlar koyup işyerine bir telefon bağlattık ama ev telefonu yok. Beşinci katta, telefonsuz, dünya ile bağlantısı kesiliyor insanın; Ağrı Dağı’nın zirvesinde mahsur kalmak böyle bir şey olmalı.

     Müşterilerden biri “Dükkanda fazla telefon var para yerine onu vereyim” deyince, havalara uçtum. Kesik olan bu telefon için bedelin iki katı birikmiş ücret ödemek bile sevincimi azaltamadı.

     O heyecanla numaramı yakın arkadaşlarıma, akrabalarıma, önemli müşterilerime bildirdim. O gün geç vakte kadar hiç arayan olmadı. İlk telefon gece yarısına doğru küfürbazın birinden geldi;

     - Aluuu!
     - Buyurun kimi aradınız?
     - Alu dedik ya.
     - Ben Mehmet. Burada öyle biri yok.
     - Sen mi devraldın?

Telefonu bana satanla postaneden devri yapan farklı kişilerdi. Kullanan daha bir başkası herhalde; hiç biri birini tutmuyor. Ama telefonu benim devraldığım doğru.

- Ben devraldım.
- Hayırlı olsun. Şimdi Osman’ı ver bakayım.
- Burada öyle biri de yok efendim.
- Ulan, cin oldun da adam mı çarpıyorsun ? Dipteki girintidedir. Alacaklılara görünmemek için orada içer. Yoksa, aradığımı söyle. Kavun aradı de. Bana bak sen bu işi beceremezsin. Böyle kibarcık kibarcık… Ali üç yıl dayandı, sen üç ayda topu dikersin.

Adam beni meyhaneci olarak yeteneksiz buldu.

     …

     Vakit geceyarısını geçerken de bir kız çocuğu; bizim dağ köylerinin ağzıyla:

- Meyhanacı amca, yolla gayrı bubamı; anam doğuruyi.

Hay Allah. Bir telefon için başıma gelenlere bak. Doğum da başka şeye benzemez ki… Anne çocuk, sağ salim kurtulsalar bari.


Belki bir yardımım olur, diye soruyorum, tanımasam da:
- Kızım senin baban kim?

- Kim olacak, celep Osman.

     - Burada öyle biri yok.

     Kız bir süre sustuktan sonra;

     - Anam, dedi.

Ben doğum oldu sandım.

     - Doğurdu mu?

     - Yok, doğurmadı. Senin için “Yalan söyliyi kerhanacı. Çabuk yollasın, namussuzluk etmesin” deyi.

     …

Alınganlık huyumuz yok da, Osman’ı nerden bulursun bu saatte. Tanımam bilmem. Önemli bir telefon gelir diye kapatamıyorum da.

     Bu kez bir genç bayan sesi.

- Alooo. Geleyim mi?

İşimiz var. Her türlüsü arıyor.

- Nereye geliyorsun?

- Kız ben Burcu… Namı diğer Şerife. Bira satışları açılsın öyle gel, iki ay izinlisin, dedin; üç ay oldu çağırmadın. Tın tınım vallahi.

Bizim Şerife, uzun tatilden sıkılmış. Bu arada ben de işletmeciliğe yavaş yavaş ısınıyorum.
     
- Kızım Şerife, işler hala açılmadı. İki ay daha izinlisin.

     - Üf yaa.. Peki, Osman abi uğruyor mu? Bana iş bulacaktı . Müdürlük filan.
     - Ara sıra uğrar da, müdürlük işini bilmem.

     - Karısı hala sık sık doğruyor mu?

- Valla, doğurmuyor desem, yalan olur.

     - Ne doğurgan kadın. Üç ayda yirmi sekiz doğum yaptı. Toplam çocuk sayısı bir. Gerisi geçersiz.

     
…

Saat sabahın üçü. Artık arayan olmaz, yatayım, derken, zırt bir telefon daha:

     - Aloo, beni arayan var mı?

- Önce sen kimsin?

- Abi ya. Bu saatte seni rahatsız edecek kaç tene canciğerin var?

Benim tanıdıklarımdan bu saatte arayacak kimse yok ama, günün gözde adamı da Osman.

     - Osman sen misin?

     - Ağabeylerin güzeli. Kardeşini unutmiyi be?

Sıra geldi arayanlara:

     - Önce ukalanın biri aradı. Kavun’muş.
     
- Onu geçelim. “Bizim kıçımız koklandı. Kalitemiz onaylandı; mert adamız” demek istiyor. Sakın borç morç alma, bitiremezsin. Adamın donuna kadar alır.

Kavunla karpuzla uğraşırken doğumu unuttuk.

     - Osmaan, karın doğuruyor . Çabuk eve git!

- Telaşlanma Ali abi. Benim garı otomatiğe bağlı. Her gün geceyarısına kadar bekliyi. Göremedi mi, sıfır sıfır beş sularında günlük olağan doğumunu yapıyi.

Boşuna telaşlanmışım.

- Sen nerdesin?

- Şehirdeyim. Malları sattım, muhasebede para bekliyim.

     - Baksana; Şerife’ye iş bulacakmıssın, ne oldu?

- Tamam abi ona burada iş ayarliyim. Uluslararası Sanayi Ticaret Turizim Holdink Şirketi. Böyük guruluş. Ücret dolgun. Buraya genel müdür oliyi.

- Güzel. Kız sevinecek.

      O an holdingte neler oluyorsa, Osman biraz bekledi, kekeledi. Heyecanlı heyecanlı:


      - Ali abi dur, dur. Garı gıvıriyi.

     Osman’ın da işi zor. Ticari ahlak çökmüş. Gece vardiyasında çalışan muhasebeci kadın ödeme yapmamak için bahaneler uyduruyor anlaşılan:

     - Kıvırma, de. Öde paramı, de. Karı doğuruyor, de. Kavun bekliyor, de…