o ana kadar gördüğüm tek pencerede
asıl rengi beyaz olan perdeler gri
uzun etekler içinde şapkalı hanımefendi
her istediğinde denizi görüp
sınırını aşmayacak sayıda motorlu taşıtlarla muhatap
kesiklerini saymakla meşgul.
metaforu, birebir ve örten değil,
tekrardan uzak, farklı hataların yol açtığı
sabahımı mahvedebilecek bir trajediyi sahneye koymak.

sırf bu yüzden,
her ihtimale karşı genel sekreterlikten kağıt aldım
yirmi dakika sonra son ders zili çalınca okulun önünde
bir kedi dört ayak üzerine düşsün,
seni oracıkta anılarınla öldürsün.
evrilmiş önyargıların dudaklarında bir ıslıkla.