Hayatın vermiş olduğu 5 dakikalık zevk sonucuyum.5 dakika çabuk geçen birzaman dilimin de bir hayat ortaya atılır hayatın süreçleri tekamül eder benliğe ve sonuç beklenir ki bu sonuç tamamen zevksizdir. Önceki zevk veren 5 dakikaya göre.
Bir başlangıcın temeliydi o 5 dakika.5 dakika da hızlı olan kazanıyor şimdide.
Başlangıç yapılır oyun başlar zaten var olan fikirler ortaya bir su testisinden yavaş yavaş boşaltılır bir nehire.Nehire karışan bu su heyecanını zevkini üzüntüsünü kederini yavaş yavaş enjekte eder nehire ve bir takım etkileşimler yaratır nehirde.
Peki nehir çok mu vurdum duymaz?
Tabiki oda birşeyler katıcaktır başı boş bırakmayacak yönlendiricek kendisiyle beraber.Bir anne olacak sahiplenecek sevgi gösterip kucağında ninniler söyleyerek salına salına gezdirecek ve bir deniz bulana kadar devam edecek ta ki doğa ananın asıl kucaklarına kavuşup doğa ana sahiplenip emzirene kadar.
Süreç ne kadar hızlı oysa ki.
Uzaktan bakılınca yok olan çabucak var oluyor var olan kayboluyor uzaklaşıyor bir sessiziğe kavuşurken bir yandan da patırtı gürültü yaratıyor.
Bir dengedir değil mi?
Dengesiz insanda dengeli tavırlar olmazsa olmaz ki dengeleme sağlansın.
Yani Dengesizlikte bir tür Dengedir.
Olası süreçler hepsi belirlenir belirli süreçler başlanmasıyla testiden boşaltılmaya hazırdır.
Oysaki 5 dakika değil miydi?
İşte o 5 dakika insan hızıyla gelişmişti.
Işık ses görüntü eklenince değişim başlamış ve yok oluş senfonisi çalmaya hazır hale gelmiştir.
Bunun da tekamülü şu oluyor sanırım.
Her yok oluş bir başlangıçtır.
Her doğumun da bir yok oluş olması gibi.