Tırnaklarımda toprak kalıntıları var.Eşeleyip durduğum kendi mezarımı açabilmek içine usulca kıvranıp uyuyabilmek için.Kalıntıları temizliyorum yılanlarla böceklerle, bedenim arınsın.
Bir derin uyku, esneyipte uyanmamak üzere.
Sadece bir uyku.
Arsız bedenimi derin arınmalardan geçirip sadece bir kemiğe dönüşmek üzere.
Yağmur altında ıslanıp suyu hissetmek denizin kokusunu artık alamamak üzere.
Sahilde kumlar üzerinde sırılsıklam sarhoş olmamak, bir yengeçle artık salsa yapamamak.
Özlenen günleri değil özlenmek üzere uyuduğum bir yolculuk
Bir dünya da benim olsun.İçindeki figuranları doldurmak üzere bir dünya.
Artık acıya yer olmayacak orada, bir gökkuşağından usulca kaymalar olsun.
Arzular ve şehvetin olduğu bir dünya.Sevgi ile coşmak sevgili olmayan bir dünya.
Olan ve olacaklardan sorumluluk duyulmayan.
Şarkılar da hep bir dünya.
Toprakları olsun dağları olsun yine kumsalları olsun ki, yeniden eşeleyeyim kemireyim toprağı.
Bir çim üzerinde sızayım.
Artık salsa olmasın artık bir sonsuzluk olmasın.
O dünya sadece benim olsun.
Bereket sadece bedende olmasın topraklarda kavrulmadan doğumlar olsun.
Çığlıklar sessiz ve derin olmasın.Bir çığlık olmasın.
O artık benim dünyam olsun.
Bir dünya sadece bir dünya.
Ama benim olan bir dünya.
Hakiri olmasın sakini susmasın ağlayını olmasın.
Yıldızları olsun yine göklerde parlayan uyudupum yerden ışığıyla kemiklerimi parlatsın.Böceklerle birlikte derinliğe yollasın yine.
Çocuklar olmasın sadece şen bahçeler olsun.
Olan da yine sonsuz olmasın.
Olduğum ben dünyadan öte de olmasın.
Gerisi teferruatta kalmasın.
Bir müsvetteye karalanmasın.
Çizilen dünya sadece benim olsun.
Yine tırnaklarımda toprak kalıntıları.
Eşelenen duran topraktan bir beden.
Sonra yeniden derin sakin yılanlarla böceklerle bir uykuya