O, sabah kendi ellerimle yollamıştım seni, sen ısrarla gitmek istememiştin ‘'yorgunum hatta hastayım demiştin''...
Bense illa gideceksin diye tutturmuştum ...
Sonuçta benim dediğim olmuştu sen sıcacık yatağından kalkıp buz gibi havada çıkmıştın yola ...
Hava parçalı bulutluydu az sonra kıyamet kopacaktı sanki... defalarca sarılıp öpmüştün beni, bende seni...
Bahçe kapısına kadar uğurlamıştım dönüp, dönüp arkana bakıyordun ‘'gel gitme desem'' gitmeyecektin biliyordum...
Demedim ve sen gittin...
...
Saatler geçmişti içimde tarifi imkansız bir sıkıntı, hava da gri bir sis, rüzgar fırtınaya dönüşmek üzereydi yağmur çoktan başlamıştı...
Elime bir şemsiye alıp seni karşılamak için iskeleye gittim...beklemek ne kötüydü; beklenen gelmeyince çekilmez bir hal alıyordu zaman... Saatler geçti gecikmiştin, kaç saat bekledim bilmiyorum o yağmur altında...
...
Sonra eve dönmüştüm cam kenarına oturup yolunu gözlemeye başladım saat başı radyo ajanslarını dinlemeyi ezelden beri severdim bilirsin...
Akşam beş ajansında o korkunç kazadan söz ediyorlardı kalakalmıştım öylece...
Günlerce yemeden içmeden yaşamıştım... sen gitmemiştin ki ben göndermiştim seni.
Her türlü cezayı hak etmiştim!
En büyük cezam sensiz kalmaktı nasıl olacaktı, sensizlik nasıl kabul edilecekti, günler nasıl geçecekti...
Her geçen gün yüreğime saplanıyordu biraz daha bileylenerek özlemin, başa çıkamazdım defalarca gelmek istedim olduğun yere...
Ellerinden tutup geri getirmek istedim seni hayatıma ...
...
Bir tanem sensiz hayata alışmak öyle zor ki...
Günler, aylar, mevsimler geçti sadece isimleri vardı aklımda, tatlarını çoktan unutmuştum...
Beni görenler yaşadığımı sanıyorlardı ben nefes aldığımı hissediyordum arada bir...
...
Sana mektuplar yazmaya başladım, her satırda o saf ve berrak gözlerini görüyordum, sayfalara yerleştirdiğim kelimelerle sevmeye başlamıştım seni... sonra bir şişenin içine yerleştirip kimselere görünmeden deniz kenarına gidip sana yolluyordum...
Kumun üzerine sana benzeyen resimler çiziyordum tam ben bağrıma basarken ellerimde dağılıp gidiyordu her biri...
...
Bu küçük sahil senle beni buluşturan tek yer oldu bir tanem...
Canım oğlum, canımın içi;
Ne olur, dön hiç gitmemiş gibi sensiz terk edilmiş şehirler gibiyim bomboş ve karanlık...
Ne olur dön gel, çok özledim seni... boynumda, dolanırken o güzel ellerin gözlerime bakarak mırıldan ‘'Anneciğim bende çok özledim seni''
Ne olur dön gel bir tanem toprağı beslemeden, Annenin teni...

Selma Polat