"Suyun hayali daha muhteşemdir suyun kendisinden" cümlesini ilk okuduğumda anlamamıştım pek, içine çektikçe beni, biraz da onu geç tanımanın hüznüyle ve aradaki zamanı kapatmak istercesine satırlarının arasına bırakıverdim kendimi üstad Cemil Meriç'in. Hayallerin gerçeğin önüne geçmesini hep bilirdim de, hayalde yaratılanın hiç bu kadar gerçeğiyle örtüşmediğini yaşamamıştım galiba, "gerçek benin altında eziliyorsun"!!! dediğinde gerçek var olanla benim yarattığım ama beni ezdiğini !!! sanan o, beni gerçeklerinle ezen ben, gerçek olmayan, ama gerçeğinden daha da fazla var olanla beraber iki koldan aynı anda benim yarattığım ve ben yarattığım için ben kadar güçlü ve bir bedene kondurulan kendim. O bendim, kendi olduğunu sanan ben. Benim yarattığım kadar da kendi. Benim yaratmadığım kadarıyla yaşayacak, yetinecek. Ama bu haksızlık ben yokmuyum diye haykıracak sen, elbette varsın, sen benim yarattığım mükemmeli emanet ettğim bensin.

CAN olma mertebesinin en son basamağından tepetaklak başka bir merdivenin en alt basamağında buluverdim kendimi.

Kendi kendine satranç oynamak gibi birşey, hamleleri, 5 hamle sonrasını aynı anda düşünmek ve kendinin kendini yenme çabası. Yahu kim kimi yenmeye çalışıyor; BEN BENİ, kazanan kim olacak; BEN, kaybeden kim olacak BEN, yenmeye çalıştığın kim; BEN e bu kadar BEN varken, sen kimsin, sen benim yarattığımsın. Sen 3 kişilik kalabalığın kapısına beni ezen gerçeklerinle sığamayansın, dışarıda kalan. Galibi ya da mağlubu olmayan.

Son merdivenden düşmenin tadını mı çıkarmalı, orada kalamamanın müthiş zevkli hüznününü yaşamalı, yahu be adam orada son basamağa çıktığında CAN oldun, demek yetmiyor bu sana, ama, senin tırmandığın merdiven, çoktan başka bir ayak sesiyle yankılanıyor, CAN ol ve o ayak seslerini dinle, ne sandın, evet o ayak sesleri elbette olacaktı bunu biliyor ve istiyordun e o zaman bu tepetaklak düşmek nedir. Ama bu ayak sesleri çok kötü, üstelik kirletiyor merdivenleri. Demek ki bu kötü sesler ve pis ayak izleri yukarıya tırmandığına göre sen CAN olamazsın o senin sandığın göğe doğru uzanan uzun bir merdivenin en son basamağı. Nefes nefese kalınan.

Alıkoymayın beni, göğe doğru uzandığını sandığım bir merdivenin ilk basamaklarındayım. Yine düşermiyim.

Umarım....