ATEŞİ YENİDEN BULMAK

Bahar ucundan kenarından kendini göstermeye başladı ya...
Bizimkiler piknik de piknik diye tutturdular.Ben de piknik yapmayı pek severim.Piknikte bütün işler bendenize aittir.Yakılacak çalı çırpıyı ellerimle ağaçların diplerinden kendim toplarım.�Be adam ,al iki kilo mangal kömürü ,dağ keçisi gibi ordan oraya koşturup durma!�diyebilirsiniz.Hayır,piknik her şeyiyle doğal olmalı.Elimden gelse,kibrit,çakmak gibi ateş yakmak için kullanılan şeyleri de götürmeyip kurumuş odunları birbirine sürterek �ateşi yeniden keşfetmek� gibi bir büyük emelim var ya bunu henüz gerçekleştirebilmiş değilim.Birkaç defa da denemedim değil.
Birini anlatayım:Cümbür cemaat bir gün piknik alanındayız(buradaki cümbür,kaynana,baldız,enişte,vesaire anlamında;cemaat ise bizim çekirdek aile demek).Her şey hazır:Tavuklar,kıymalar,patatesler,patlıcanlar,ayıptır söylemesi hıyarlar...İş mangalı yakmaya kaldı.Ben suni ateş kullanmamaya ant içmişim.İlla ki doğal usul ve yöntemlerle yakacağım ateşi.Cümbür bu işe biraz şaşırdı tabii ki...Cemaat ise bizim yeni ufuklar bulma fikriyatımızı bildiğinden pek oralı olmadı.Başladım kuru odunları birbirine sürtmeye.Ha bire sürtüyorum;lakin ateş yok ortalıkta.Daha kuru odunlarla deniyorum,kıvılcım bile çıkaramıyorum. Ateşi yeniden bulma denemelerim saatlerce sürüyor. Cümbür cemaat başımda �Issız Ada� filminin yerli versiyonunu izliyor karınları acıkmış vaziyette.Bacanak yalvarıyor:�Al şu çakmağı da yak artık şu mangalı aslan bacanak!�diye aldırmıyorum.�Bacanak �diyorum �çakmağın içinde likit gaz var,likit gaz tavuğun tadını,patlıcanların lezzetini kaçırır.�Böylece bir süre bacanağı susturuyorum.Sonra kaynanamın homurtularına kulak kabartıyorum:�Ben kızı bu oğlana vermezdim ya şu bizim herifte suç.Okumuş çocuktur,moderndir,kızımız rahat eder diye benim aklımı çeldi.Kör olası bir ateş bile yakamıyor.�Ben aldırmıyorum tabii.     Kaynana bu,beni övecek değil ya...İmkan bulsa bi kaşık suda boğacak .Neyse ben bilimsel çalışmama devam ediyorum,kuru odun parçalarını var gücümle sürtüyorum birbirine.Bu arada bizim hanım yalvarıyor:�Ne olur bey, bak akşam yaklaşıyor,millet ikinci mangalını yakıyor,nevaleler bozulmak üzere.Al şu kibriti kurban olduğum...�diye.Dayanamıyorum hanımın yalvarışlarına ve bugünlük bu kadar bilimsel çalışma yeter diyerek mangalı tutuşturuyorum muhtar çakmağımla(muhtar çakmağı da nasıl bir şey diye düşünenler merak etmesin,bu konuda da bilimsel 7 makale yazacak kadar bilgi ve belgeye sahibim;beni okumaya devam edin yeter ki...Memnuniyetinizi gazete idaresine,şikayetlerinizi bana bildirin).Aslında ben yine vazgeçmezdim ya bilimsel çalışmamdan,piknik alanında bulunanlar da yavaştan yavaştan etrafımda toplanmaya başlamışlardı.Bizim millet sever böyle şeyleri de bendeniz pek sevmem.
Müsaadenizle konunun başına uzun ve geri atlama yapayım.
Yine müsaadenizle bugünlük burada kalayım.
Gelecek yazımda pikniğe nasıl gittik,ateş yakma denemesinden kaynanamın hangi sözü üzerine vazgeçtim,piknik alanındaki kravatlı,
adam nasıl piknik yaptı...bunlardan bahsedeceğim.
Konunun ana fikri:Ateşi yeniden bulacam,insanlığın hizmetine sunacam!..

NUH KENİŞ
EDEBİYAT ÖĞRETMENİ